Αν κάτι χαρακτηρίζει τον Έλληνα θρησκευόμενο, φίλες και φίλοι, αυτό είναι η ψυχραιμία. Κι όταν αυτή η ψυχραιμία συναντιέται με την παραδοσιακή αγάπη του για την σινεφιλία, τότε το αποτέλεσμα γίνεται εξαιρετικά εκρηκτικό – από τον αφορισμό του Θόδωρου Αγγελόπουλου για το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού μέχρι τα χριστιανορθόδοξα μπάχαλα εναντίον του Τελευταίου Πειρασμού του Martin Scorsese. Χτες, η Θεσσαλονίκη έδωσε για άλλη μια φορά δυστυχώς το σκοταδιστικό παράδειγμα με τις ακροδεξιές διαμαρτυρίες εναντίον της ταινίας Αδέσποτα Κορμιά της Ελίνας Ψύκου που έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
Το 26ο ΦΝΘ έχει ξεκινήσει από την περασμένη Πέμπτη κι είναι κρίμα που ο βασικός λόγος που έγινε viral είναι αυτός, όταν κατά τ’ άλλα το πρόγραμμά του περιλαμβάνει τέτοιο κινηματογραφικό πλούτο παρατήρησης και τεκμηρίωσης. Ούτως ή άλλως, το ντοκιμαντέρ περνάει μια χρυσή περίοδο τα τελευταία χρόνια, με το καλλιτεχνικό του επίπεδο να στέκεται πολύ ψηλά και το ενδιαφέρον του κοινού επίσης να γίνεται όλο και πιο έντονο. Φέτος, το φεστιβάλ διαρκεί μέχρι και τις 17 Μαρτίου, ενώ όπως πάντα το μεγαλύτερο μέρος του προγράμματός του είναι διαθέσιμο και στην streaming πλατφόρμα.
Είτε λοιπόν βρίσκεστε στην Θεσσαλονίκη είτε όχι, οι παρακάτω 20 προτάσεις ταινιών μπορεί να σας ενδιαφέρουν:
Το ντοκιμαντέρ-πέτρα του σκανδάλου της Ελίνας Ψύκου που εξερευνά την γυναικεία σωματική αυτονομία.
Ταινία της Μαριάννας Οικονόμου για τους ασθενείς με φυματίωση που πέθαναν ανώνυμα μεταξύ 1945 και 1975.
Ένα φιλμ για τις ψηφιακές διαφημιστικές απάτες που θα επιβεβαιώσει όλους τους διαδικτυακούς παρανοϊκούς φόβους σας.
Godard μόνο. Αυτό, τίποτα άλλο. Ό,τι λέει ο τίτλος.
Μια ανατομία της σύγχρονης αθηναϊκής drag σκηνής.
Ρηξικέλευθο πορνοντοκιμαντέρ από δύο πρωτοπόρους του queer σινεμά και της queer θεωρίας.
Γενικά το queer αφιέρωμα είναι γεμάτο διαμάντια, όπως αυτό εδώ το ελληνικό κινηματογραφικό τρανς ντοκουμέντο.
Πορτραίτο του επιφανέστερου (σχεδόν viral) εκπροσώπου της σύγχρονης αυτοβιογραφικής προλεταριακής λογοτεχνίας.
Ένα επίσης θρυλικό ντοκιμαντέρ που άνοιξε διάπλατα την πόρτα της ντουλάπας του Hollywood.
Ένας από τους σημαντικότερους queer θεωρητικούς εμπνέεται από το αριστούργημα της Virginia Woolf.
Λίγα ελληνικά ντοκιμαντέρ είναι τόσο ευαίσθητα και τρυφερά όσο αυτό (και όσο το σινεμά του Παναγιώτη Ευαγγελίδη γενικά).
Ειδική προβολή του work in progress ντοκιμαντέρ της αγαπημένης Εύας Στεφανή για τον Δημήτρη Παπαϊωάννου.
Ο υπερ-μερακλής σινεφίλ ντοκιμαντερίστας Alexandre O. Philippe στρέφεται τώρα στον William Shatner και το Star Trek fandom.
Ντοκιμαντέρ για τον μεγάλο Dario Argento. Χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο;
O Steve McQueen είναι ένας απρόβλεπτος σκηνοθέτης, και εδώ έχουμε ένα 4ωρο ντοκιμαντέρ για το Άμστερνταμ της ναζιστικής κατοχής.
Μιλώντας για 4ωρα ντοκιμαντέρ, μόνο ένας θρύλος σαν τον Frederick Wiseman θα μπορούσε να κάνει ένα τέτοιο για ένα εστιατόριο με 3 Μισελέν.
Ολόκληρη η τελευταία συναυλία του Ryuichi Sakamoto, ένα αποχαιρετιστήριο concert film σε έναν τεράστιο συνθέτη.
Ένας από τους πιο ενδιαφέροντες λατινοαμερικάνους σκηνοθέτες επιστρέφει με autofictional τρόπο στην Βραζιλία της παιδικής του ηλικίας.
Σπάνια ευκαιρία να δει κανείς σε μεγάλη οθόνη ένα έργο-ορόσημο του μεταπολεμικού πειραματικού σινεμά που σημάδεψε τα ρεύματα του λετρισμού και των καταστασιακών.
Μια ταινία πιο άγνωστη απ’ όσο της αξίζει, το docudrama του Jules Dassin παραμένει η καλύτερη ταινία για την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
