Βρισκόμαστε στον Καναδά, εν έτη 1989, και ο Laurence (Melvil Poupaud), καθηγητής φιλολογίας και εκκολαπτόμενος συγγραφέας, εκμυστηρεύεται στην κοπέλα του, Fred (Suzanne Clement), ότι νιώθει χρόνια τώρα σαν μια γυναίκα εγκλωβισμένη στο κορμί ενός άντρα και ότι θα αρχίσει να ντύνεται με γυναικεία ρούχα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θέλει να χωρίσουν. Η προσωπική, οικογενειακή και επαγγελματική ζωή του αλλάζουν ολοκληρωτικά και μέσα από την ταινία βλέπουμε τα επόμενα δέκα χρόνια από τη ζωή του Laurence.

Το “Laurence Anyways” είναι πρωτίστως μια ιστορία ωρίμανσης και δευτερευόντως μια ασυνήθιστη ιστορία αγάπης, το οποίο προσπαθεί, και καταφέρνει με ευπρέπεια, να απενoχοποιήσει την έννοια “trans”, φτιάχνοντας παράλληλα έναν ύμνο στη διαφορετικότητα. Τροφή για την καρδιά και τα μάτια, καθώς καταφέρνει να χαρακτηρίζεται ανθρωποκεντρικό, παρά τη φαντασμαγορία του – μια φαντασμαγορία σπάνιας οπτικοακουστικής αισθητικής (Θεέ μου τι soundtrack;!), γυρισμένη στο format του 4:3. Ο 23χρονος (!!!) Xavier Dolan ακολουθεί μία ευρηματική και τολμηρή σκηνοθετική προσέγγιση γεμάτη συμβολισμούς, παρουσιάζοντας μια εκπληκτική δημιουργική ωριμότητα και σπέρνει αριστερά και δεξιά σκηνές ανθολογίας με την άνεση ενός ιδιοφυούς auteur. Προσεγγίζει τα καδραρίσματα του με προσοχή και φαντασία, ενώ τα πλάνα του είναι το λιγότερο εντυπωσιακά. Ανεπαρκής ο Dolan φαίνεται μόνο σαν σεναριογράφος και μοντέρ, καθώς εκτίθεται από την χρονική έκταση της ιστορίας του.

O Poupaud προσεγγίζει ικανοποιητικά, αλλά όχι ιδανικά το χαρακτήρα του. Κοινωνεί στο θεατή τη σύγχυση που επικρατεί μέσα του και τα ξεσπάσματα του είναι σωστά και μετρημένα, αλλά κάτι λείπει. Αντίθετα δε λείπει τίποτα από την Suzanne Clement, η οποία παραδίδει την καλύτερη γυναικεία ερμηνεία της χρονιάς. Η ίδια στέκεται ανάμεσα στη διαφορετικότητα του συντρόφου της, τον οποίο υπεραγαπά, και στην επικριτική κοινωνία. Πάνω της χτίζεται όλο το έργο, όσο παράδοξο κι αν ακούγεται αυτό, και η ίδια είναι σπαραχτικά ανθρώπινη. Δες τη σκηνή στο εστιατόριο, όπου τρώει με τον παρενδυτικό γκόμενο της, και θα συμφωνήσεις μαζί μου! Οι δυο τους απέναντι σε συγγενείς, φίλους, γνωστούς και αγνώστους φτιάχνουν ένα αξέχαστο κινηματογραφικό ζευγάρι. Η παρουσία της Nathalie Baye στο ρόλο της μητέρας του Laurence μεγάλο όπλο στη φαρέτρα του σκηνοθέτη, όπως και η φωτογραφία του Yves Belanger.

Καθηλωτικά μοναδική χάνει πόντους μόνο λόγω της υπερβολικά μεγάλης της διάρκειας, φλερτάροντας επικίνδυνα με τη φλυαρία, αλλά λόγω της υψηλής συναισθηματικής της έντασης για τούτη ‘δω τίποτα λιγότερο από…

(4/5)

Πάρε και το trailer της ταινίας:

Οι Fever Ray με το“If I Had A Heart” από το soundtrack της ταινίας: