Είναι αλήθεια πως η σωματική τέχνη δεν είναι ασυνήθιστη. Πάρα πολλοί καλλιτέχνες εδώ και δεκαετίες αξιοποιούν ποικιλοτρόπως το σώμα τους για performance ή εικαστικές παρεμβάσεις, εντάσσοντάς το στο καλλιτεχνικό οπλοστάσιο. Πάντα όμως οι αλλαγές αφορούν τη μορφή, το σώμα λειτουργεί με τη λογική του καμβά, διακοσμείται ή φοράει τα ρούχα της παρέμβασης. Ποτέ δεν αγγίζεται ο θεσπισμένος ρόλος του σώματος, η ταυτότητα, τα κοινωνικά χαρακτηριστικά του.

Η δουλειά των Zackary Drucker και Heather Cassils δεν σέβεται αυτά τα όρια. Για το τελευταίο τους performance, αμφότεροι αφιέρωσαν ένα μεγάλο χρονικό διάστημα προκειμένου να επανακαθορίσουν το σώμα τους σε σχέση με την έμφυλη διάστασή του. Η Heather Cassils επέλεξε για πολλούς μήνες να ακολουθήσει ένα συγκεκριμένο εντατικό πρόγραμμα σωματοδόμησης, καταλήγοντας σ’ έναν σωματικό τύπο που μορφολογικά οι κυρίαρχες αντιλήψεις ταυτίζουν με το ανδρικό φύλο. O Zackary Drucker απ’ την άλλη, στη διαδικασία αναταραχής φύλου ενέπλεξε και τους θεατές, στους οποίους παραχώρησε τσιμπιδάκια για να βοηθήσουν στην αποτρίχωση, διαλύοντας συμβολικά την περιθωριοποίηση των trans από την επαφή. Το performance τους μάλλον εντάσσεται στη λογική του λεγόμενου genderfuck, δηλαδή των πράξεων που έχουν στόχο να διαλύσουν την αντίληψη του φύλου ως προκατασκευσμένης ιδιότητας, προκρίνοντας τη θεωρία ότι προκύπτει μέσα από τελετουργικές επαναλήψεις συμπεριφορών.

Το εξαιρετικά ενδιαφέρον αυτό κόνσεπτ, αποτυπώθηκε στο παρακάτω βίντεο σε σκηνοθεσία Mae Ryan.