Έχουμε φτάσει αισίως στην Μεγάλη Πέμπτη, αγαπητοί αναγνώστες και αναγνώστριες, και κάτι μας λέει ότι όλο και κάποια παραδοσιακή πασχαλινή ταινία έχει πάρει το μάτι σας σε κάποια οθόνη. Λίγο Ιησού από τη Ναζαρέτ, λίγο Βαραββά, λίγο Σαμσών και Δαλιδά, λίγο Σπαρτακό (ή λίγο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο του Παζολίνι αν είστε πιο γκουρμέ) – δε μπορεί, κάτι θα ‘χετε χαζέψει λίγο. Και πώς να μην το κάνετε άλλωστε, αφού η κινηματογραφική προσομοίωση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στην εποχή του Χριστούλη είναι μάλλον το οπτικο-ακουστικό αντίστοιχο της τσίκνας αρνιού στην ατμόσφαιρα την Κυριακή του Πάσχα – με την διαφορά ότι το πρώτο είναι κοντά στον Λόγο του Κυρίου, ενώ το δεύτερο είναι ένα παγανιστικό αιμοβόρικο έθιμο που σας εξασφαλίζει μια θέση δίπλα στον Σατανά και την κομπανία του.
Αντίστοιχα, θα τολμήσουμε να ρισκάρουμε, προβλέποντας ότι το Life of Brian των Monty Python ίιιισως ενδέχεται να σας κάνει λίγο περισσότερο κούκου από τις προαναφερθείσες επικές πλην ελαφρώς ξενερουά βιβλικές κινηματογραφικές αναπαραστάσεις. Γι’ αυτό, λοιπόν, σας απευθυνόμαστε απενοχοποιημένα και θαρρετά, κηρύσσοντας όχι τον Λόγο του Θεού αλλά τον Λόγο των Monty Python και ανακηρύσσοντας δικαίως το Life of Brian ως την καλύτερη ταινία της πασχαλινής κινηματογραφικής περιόδου, παρ’ όλο που σταθερά την σνομπάρουν τα αντίχριστα τηλεοπτικά κανάλια που εκπέμπουν στις συχνότητες του διαβόλου.
Και κάπως έτσι μαζέψαμε τις 10 αγαπημένες μας στιγμές από το Life of Brian και καλούμε εσάς να ψηφίσετε χωρίς φόβο (αλλά με πάθος) την σκηνή που σας έριξε στην βαθύτερη κινηματογραφική κατάνυξη.
