Ο μπασίστας των Sex Pistols είναι μία τραγική περίπτωση της ποπ κουλτούρας. Πέθανε στα 21 του από υπερβολική δόση ηρωίνης που του πάσαρε η μάνα του, αφήνοντας πίσω του περισσότερο το λουκ του και μία τραγική ιστορία δολοφονίας, παρά τη μουσική του. Η αφήγηση της ζωής του αμαυρώνεται από τον θάνατο της κοπέλας του, Nancy Spungen, υπό μυστηριώδεις συνθήκες κατά τη διάρκεια χρήσης ναρκωτικών.
Σε μία νέα του συνέντευξη στην Daily Record, ο τραγουδιστής των Sex Pistols (και ύστερα των θρυλικών PiL, να τα λέμε κι αυτά), John Lydon, προέβη σε αποκαλύψεις γι’ αυτή την ξεχασμένη υπόθεση. Όπως διαβάζουμε στο παρακάτω απόσπασμα που αναδημοσίευσε το Fact, ο άγνωστος χρηματοδότης των δικαστικών εξόδων του Σιντ Βίσιους, δεν είναι άλλος από τον *drumroll* Μικ Τζάγκερ.
Λέει ο Lydon:
«Η Νάνσυ Σπάνγκεν ήταν ένα φριχτό άτομο που αυτοκτόνησε λόγω του τρόπου ζωής της και αυτή που οδήγησε στην καταστροφή και τον θάνατο του Σιντ με όλα τα παρελκόμενα.
Προσπάθησα να βοηθήσω τον Σιντ με όλα αυτά και νιώθω ότι έχω ένα μερίδιο ευθύνης, καθώς εγώ τον έβαλα στους Pistols πιστεύοντας ότι μπορούσε να αντέξει την πίεση.
Δεν μπορούσε. Ο λόγος που οι άνθρωποι παίρνουν ηρωίνη είναι επειδή δεν μπορούν να αντέξουν την πίεση. Κακόμοιρε Σιντ.
Τον θάνατό της περιβάλλει ένα μυστήριο. Δεν είναι πραγματικό μυστήριο, ωστόσο. Αν μπλέξεις με τα ναρκωτικά έτσι, θα συμβούν ατυχήματα.
Ο Σιντ ήταν χαμένη υπόθεση. Ήταν γερά τυλιγμένος στα παιχνίδια του Μάλκολμ [Σημ.: ΜακΛάρεν, ο ιδιοφυής μάνατζερ και εγκέφαλος των Sex Pistols]
Κατέστη γελοίο να προσπαθείς να του μιλήσεις μέσα απ’ τη θόλουρα των ναρκωτικών, καθώς το μόνο που θα άκουγες είναι ότι «εγώ είμαι ο πραγματικός σταρ εδώ γύρω». Υπέροχα. Συνέχισε. Όλοι ξέρουμε πώς θα τελειώσει αυτό. Δυστυχώς, εκεί τελείωσε. Μου λείπει πολύ.
Ήταν πολύ καλός φίλος αλλά όταν μπλέκεις με την ηρωίνη δεν είσαι πια ανθρώπινο ον. Αλλάζεις και χάνεις τον σεβασμό για τον εαυτό σου και τους γύρω σου.
Τα μόνα καλά νέα είναι ότι άκουσα πως ο Μικ Τζάγκερ ενεπλάκη και έφερε δικηγόρους για λογαριασμό του Σιντ γιατί δεν νομίζω ότι ο Μάλκολμ κούνησε έστω το δαχτυλάκι του. Δεν ήξερε τι να κάνει. Γι’ αυτό, συμπαθώ πολύ τον Μικ Τζάγκερ.
Ό,τι έκανε το έκανε στα κρυφά ο Μικ Τζάγκερ και τον επικροτώ. Πότε δεν το χρησιμοποίησε για να προωθήσει τον εαυτό του στη δημόσια σφαίρα.»
