Μία νέα διάσταση στο «Όταν εμείς φτιάχναμε Παρθενώνες, οι άλλοι έτρωγαν βελανίδια» δίνουν τα πορίσματα της έρευνας του μελετητή Αιγαιακών Γραφών, Μηνά Τσικριτσή. Μιλώντας στο κρατικό πρακτορείο ΑΠΕ, ο ανεξάρτητος ερευνητής μας αποκαλύπτει ότι ακόμη και το μοναδικό ίσως αρχαίο installation που έχουν οι Βρετανοί (σε αντίθεση με εμάς που μπορούμε να ανοίξουμε ολόκληρο ΙΚΕΑ με αυτά), το Στόουνχετζ, πολύ πιθανόν να πρόκειται για αντιγραφή από τον αρχαίο Κρητομυκηναϊκό πολιτισμό (κι αυτός Ελληνικός είναι, φυσικά).

Παρεμπιπτόντως δεν εννοούμε την παρακάτω αλήθεια, την οποία κάποιοι κακιασμένοι έσπευσαν να απορρίψουν. Έχουμε ακόμη πιο φρέσκα πράγματα:

Όπως είπε λοιπόν ο κ. Τσικριτσής , αν συγκρίνει κανείς (αφαιρετικά) το μηχανισμό του Παλαικάστρο, ο οποίος είναι ένας μινωικός υπολογιστής εκλείψεων, με την κάτοψη του Στόουνχετζ, τότε καταλήγει σε μερικά πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Πιο συγκεκριμένα, πρέπει η «ευθεία συμμετρίας που στοχεύει στο θερινό ηλιοστάσιο στο Στόουνχετζ να ταυτιστεί με την εσωτερική γραμμή της διπλής σειράς του σταυρού στο δίσκο του Παλαικάστρου και να γίνει μία κάθετη γραμμή στον άξονα», και τότε γίνονται τα εξής:

«α) στο δίσκο του Παλαικάστρου, οι αριθμοί χαράξεων -14 &15 άνω, 16 &14 κάτω- που υπάρχουν στο καθένα από τα 4 τεταρτημόρια όπως χωρίζονται με τους κάθετους άξονες, ταυτίζονται ομοιόμορφα με τους κύκλους Ζ΄ και Υ΄ με τις 29 και 30 λίθους του Στόουνχετζ. β) γενικότερα, το πλήθος των χαράξεων (29 και 30) στον εσωτερικό κύκλο του Παλαικάστρου σχετίζονται με το πλήθος των οπών των δύο κύκλων Ζ΄(29) και Υ΄(30) του Στόουνχετζ. Το πλήθος αυτών των οπών ή χαράξεων αντιστοιχούν σε σεληνιακό μήνα 29,5 ημερών.»

Ο ίδιος σημειώνει επίσης ότι οι 59 χαράξεις του Παλαικάστρου μπορούν να ταυτιστούν σαν σύνολο και με τον κύκλο από τις 59 μικρότερες γαλαζόπετρες, που ονομάζεται Κύκλος από Γαλαζόπετρες, γύρω από τα 5 τρίλιθα του Στόουνχετζ. Η φάση όμως έχει κι άλλο, εξηγεί ο κ. Τσικριτσής:

« γ) ο εξωτερικός τελικός κύκλος που περιβάλλει όλο το Στόουνχετζ, με τις 57 οπές με το όνομα κύκλος Όμπρι (Aubrey Holes), μπορεί να ταυτιστεί με τον εξωτερικό κύκλο του δίσκου του Παλαικάστρου που έχει και αυτός 58 οπές. δ) μέσα από τα τρίλιθα στο Στόουνχετζ υπάρχουν 19 πέτρες σε σχήμα πετάλου, με το όνομα Πέταλο από Γαλαζόπετρες, ενώ το ίδιο πλήθος υπάρχει και στο δίσκο του Παλαικάστρου με μορφή μικρών οπών σε δύο περιοχές του εσωτερικού σταυρού»

Το όλο κονέ παίζει να έγινε μέσω Υπερβόρειων, όπως όλα δείχνουν:

«Όπως αναφέρει και ο Διόδωρος (Β2,47), υπάρχει στο νησί μεγαλοπρεπής ναός, κυκλικός στο σχήμα, αφιερωμένος στον Απόλλωνα, όπου οι ιερείς του, κιθαρίζοντας, έψαλαν ύμνους σε μια διάλεκτο κοντά στην Ελληνική. Η σχέση των Υπερβόρειων με τους Αθηναίους λέγουν ότι είναι εκ παλαιών χρόνων»

Όλο αυτό ενισχύεται (σύμφωνα πάντα με τον ίδιο) με βάση την τελευταία χρονολόγηση του Πετάλου από Γαλαζόπετρες, η οποία τον τοποθετεί χρονικά κάπου μεταξύ 200 π.Χ. και 1600 π.Χ. Την ίδια δηλαδή περίοδο στην οποία τοποθετεί τον Μινωικό Υπολογιστή ο ερευνητής J. Velsink  (2017). Όπως λέει:

«Σύμφωνα με τον Andrew Fitzpatrick, διευθυντή του ανασκαφικού προγράμματος στο Wessex, ο τάφος του Τοξότη, με ράδιο χρονολόγηση C14, χρονολογείται περίπου το 2200 πΧ. Με την πετρογραφική ανάλυση των ογκόλιθων, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι αυτοί οι μονόλιθοι λαξεύτηκαν και μεταφέρθηκαν από λατομεία της Ουαλίας και υπολόγισαν ότι το μνημείο παρέμεινε σε χρήση για περίπου 1500 χρόνια, ως λατρευτικός χώρος και ως αστρονομικό παρατηρητήριο».

Τονίζει επίσης ότι οι πέτρες παίζει και να λειτουργούσαν θεραπευτικά μέσω της αφής για όσους έπασχαν από άγχος και δυσκολία αναπνοής. Αν θέλετε τη γνώμη μας, αυτό είναι εξίσου πιθανό με τη ρεφλεξολογία ή τα ρέικι που κάνει ο κόσμος κάπου 3500 χρόνια μετά.

Αξίζει να σημειωθεί ότι εκτός από τη συγκεκριμένη θεωρία, ο κ. Τσικριτσής έχει και άλλη μία, ακόμη πιο ενδιαφέρουσα. Πιο συγκεκριμένα, προτείνει ότι οι προϊστορικοί Έλληνες είχαν ανακαλύψει και την Αμερική, πολύ πριν την ανακαλύψει ο Χριστόφορος Κολόμβος.

Όπως αναφέρει το εν λόγω δημοσίευμα:

Αφιερωμένη στην παγκόσμια κίνηση στήριξης της Ελλάδος «Είμαστε όλοι Ελληνες» είναι η νέα έρευνα του ερευνητή αιγαιακών γραφών δρ. Τσικριτσή, η οποία βασίστηκε στο κείμενο του Πλουτάρχου «Περί του εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της Σελήνης», όπου στις παραγράφους 941Α-942, περιγράφει το ταξίδι των Ελλήνων σε μία ήπειρο η οποία βρίσκονταν «δυτικά των τριών νησιών και βορειοδυτικά της Βρετανίας».

Oπως λέει στο ΑΜΠΕ ο κ. Τσικριτσής «όλα αυτά αποδεικνύονται με αστρονομικά στοιχεία, η επεξεργασία των οποίων έγινε με τη βοήθεια προγραμμάτων ηλεκτρονικών υπολογιστών επιβεβαιώνοντας τον χρονολογικό προσδιορισμό του ταξιδιού που περιγράφει ο Πλούταρχος».

Σε περίπτωση που διερωτόσασταν ποιο είναι το επιστημονικό βιογραφικό του κ. Τσικριτσή, είμαστε εδώ για σας:

Ο Μηνάς Τσικριτσής είναι καθηγητής πληροφορικής στο Ηράκλειο της Κρήτης. Σπούδασε μαθηματικά το 1980 και το 1996 έλαβε το master στη συστηματική θεολογία από το Α.Π.Θ., ενώ το 2005 ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή με θέμα την ταυτότητα του έργου της Αποκάλυψης του Ιωάννη. Η κύρια ερευνητική του δραστηριότητα σχετίζεται με την ανάλυση περιεχομένου λέξεων. Η σχέση του με τον αστρονομία προέκυψε από τις βασικές του σπουδές και συνεχίστηκε το 1991 όταν αποσπάστηκε και δούλεψε για ένα χρόνο στο Αστεροσκοπείο του Σκίνακα.

Νομίζουμε ότι όλα αυτά αρκούν για να βάλουμε το Stonehedge στο Airbnb, η έστω να το ανταλλάξουμε με τις Καρυάτιδες άμα λάχει.

(πηγή)