Πολλά πράγματα είναι βέβαια στη ζωή, αλλά τρία πράγματα είναι βέβαια στην Ελλάδα: Ο θάνατος, οι φόροι και ο μη διαχωρισμός εκκλησίας – κράτους. Παρότι δέχτηκε μικροπλήγματα όπως τη μη αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες και μια ποινή – χάδι στον γλυκό παππούλη Αμβρόσιο, το ελληνικό παπαδαριό γενικώς παραμένει πιο αμετακίνητο από το Λυκαβηττό.

Αυτό επιβεβαιώθηκε και από τη νέα τροπή στην περίφημη επερχόμενη συμφωνία πολιτείας – εκκλησίας για τους μισθούς των παπάδων και την εκκλησιαστική περιουσία, την οποία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διαφημίζει από το Νοέμβριο. Το υπουργείο Παιδείας δημοσίευσε σήμερα όλο το σχέδιο, με σκοπό να καθησυχαστούν οι κληρικοί, οι οποίοι είχαν ανησυχήσει για τη δουλειά τους, γιατί στο κάτω κάτω όλοι για ένα μεροκάματο παλεύουμε. Επίσης, πριν λίγο έληξε μια συνάντηση μεταξύ του Κώστα Γαβρόγλου και αντιπροσωπείας της ελλαδικής εκκλησίας και του Φαναρίου.

Το όλο concept του σχεδίου είναι το εξής: Να καταλήξει με τη σειρά του σε σχέδιο νόμου, το οποίο θα αποτελείται από τρία ξεχωριστά μέρη. Το πρώτο θα επικυρώσει το κείμενο της Συμφωνίας Πολιτείας – Εκκλησίας, με το περιεχόμενο που αυτό θα έχει όταν και αν λήξει ο διάλογος. Τα άλλα δύο μέρη θα είναι οι εφαρμοστικές διατάξεις για τα δύο καυτά ζητήματα: Τη μισθοδοσία των παπάδων και το περίφημο Ταμείο Αξιοποίησης Εκκλησιαστικής Περιουσίας.

Για το πρώτο, το οποίο είναι και από τα πιο hot ζητήματα διαχρονικά, αξίζει να σημειωθεί ότι οι παπάδες όχι μόνο δεν θίγονται, αλλά βγαίνουν κι από πάνω. Πιο συγκεκριμένα, η μονιμότητα που απολαμβάνουν σήμερα ως θρησκευτικοί λειτουργοί και υπάλληλοι ΝΠΔΔ, παραμένει η ίδια. Ίδιο παραμένει και το ύψος των μισθών, το οποίο θα ακολουθεί το ενιαίο μισθολόγιο: Με δυο λόγια, θα παίρνουν τις ίδιες αυξήσεις με τους δημόσιους υπάλληλους. Ούτε ο τρόπος και ο χρόνος καταβολής των μισθών μεταβάλλεται επίσης.

Πως θα γίνει όμως η περίφημη απαλλαγή του Δημοσίου από κάποιους χιλιάδες δημόσιους υπάλληλους που έλεγε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Τζανακόπουλος, καθώς εντελώς τυχαία έρχονται εκλογές; Δια της πλαγίας οδού, εννοείται, η οποία κάνει τη θέση των παπάδων ακόμα καλύτερη.

Πιο συγκεκριμένα, θα ιδρυθεί Ταμείο Μισθοδοσίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, όπου το κράτος θα βάζει κάθε χρόνο το ποσό για τις πληρωμές των μισθών, καθώς θα υποχρεώνεται από το νόμο. Τα ποσά θα δεσμεύονται υπό την επίβλεψη του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Σύμφωνα με νομοθέτημα που έχει ήδη γίνει, θα δημιουργηθεί Μητρώο Κληρικών και Λαϊκών Υπαλλήλων της Εκκλησίας της Ελλάδος, όπου θα γράφονται όσοι πληρώνονται από το Ταμείο Μισθοδοσίας.

Το καλύτερο είναι για το τέλος: Για πρώτη φορά, όλα τα παραπάνω θα κατοχυρωθούν με τρόπο που δεν θα αφήνει το κράτος να αποσυρθεί από τη συμφωνία μόνο του. Η τωρινή σχέση των παπάδων με το κράτος είναι πολύ λιγότερο safe, καθώς ότι τους αφορά έχει παραχωρηθεί με κοινό νόμο, από τον οποίο η Πολιτεία μπορεί να υπαναχωρήσει όποτε γουστάρει.

Με το καινούριο deal, η Συμφωνία θα κυρωθεί με νόμο, άρα ό,τι συμφωνηθεί δε θα μπορεί να αλλάξει στο μέλλον με έναν απλό νόμο του κράτους. Για να γίνει αυτό, θα χρειάζεται οπωσδήποτε νέα συμφωνία των δύο ενδιαφερόμενων που θα τροποποιεί την προηγούμενη.

Κοινώς, θα είναι σαν να έχουν φύγει οι παπάδες από το Δημόσιο, αλλά βασικά θα μείνουν για πάντα εδώ.

(πηγή)