Κάποιος πρέπει κάποια στιγμή να διατυπώσει το εξής θεώρημα στην πολιτική: Όταν τα έχεις κάνει σκατά με το πιο βασικό ζήτημα και την πιο απλή ανάγκη, πρέπει να απαντήσεις με τη μέγιστη δυνατή παπάτζα, προκειμένου όχι απλά να θολώσεις τα νερά, αλλά να κάνεις και τον κόσμο να πιστέψει πως όχι απλά δεν τα σκάτωσες επειδή είσαι άχρηστος, αλλά και ότι το Έθνος, η Πατρίδα, η Φυλή δέχονται επίθεση από τον Οχτρό.

Κάπως έτσι, αυτή η χθεσινή δήλωση του πρωθυπουργού της χώρας:

Θύμισε σε πολλούς μια βίντατζ νοσηρή ανάμνηση από το παρελθόν:

Όταν δηλαδή πριν απο 11 χρόνια ο μεγάλος γκουρού της πολιτικής εσπεράντο έφερνε στο προσκήνιο έναν όρο μέχρι τότε άγνωστο στο ευρύ ακροατήριο για να δικαιολογήσει την αδυναμία του κρατικού μηχανισμού να αντιμετωπίσει την καταστροφή στις εκτεταμένες πυρκαγιές του 2007. Μια φράση στην οποία ο τότε ΣΥΡΙΖΑ θα απαντούσε ως εξής:

Την ώρα που εκατοντάδες συμπολίτες μας δίνουν μάχη για τη ζωή τους αβοήθητοι, καλό θα ήταν οι κυβερνητικοί παράγοντες αντί να σχεδιάζουν την επικοινωνιακή άμυνα της κυβέρνησης ανακαλύπτοντας «ασύμμετρες απειλές» και αόρατους εχθρούς, να ασχολούνται με την αντιμετώπιση της καταστροφής.

Η μόνη προφανής ασυμμετρία αυτή τη στιγμή είναι η ανικανότητα της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει τον εφιάλτη από τη μια και οι εξαιρετικές της επιδόσεις σε επικοινωνιακά ευρήματα από την άλλη.

Τι σκατά είναι όμως η «ασύμμετρη απειλή»;

Όπου ακούς μεγάλη παπάτζα, καραβανάδες κρύβονται από πίσω

Πρακτικά, ασύμμετρος πόλεμος είναι οι εχθροπραξίες ανάμεσα σε μη συμμετρικές δυνάμεις, όπως πχ ένας σύγχρονος high tech στρατός που πολεμάει με αντάρτικες ομάδες, οι οποίες επειδή δεν έχουν τανκς και αεροπλάνα, προσπαθούν να χτυπήσουν τον αντίπαλό τους με άλλα μέσα. Μπορεί να προσπαθήσουν να χακάρουν τα κρατικά συστήματα, να προκαλέσουν ζημιές σε σημαντικές καλλιέργειες ή σε ζωτικής σημασίας υποδομές όπως διυλιστήρια ή αεροδρόμια. Οι Ταλιμπάν ή κάποιοι σαν αυτούς μπορεί να μην μπορούν να νικήσουν τις ΗΠΑ κατά μέτωπο, οπότε θα βάλουν μια βόμβα σε ένα αεροδρόμιο για να απειλήσουν τα μετόπισθεν ή να κάνουν ζημιά στον τουρισμό. Όπως γράφεται σε ένα σχετικό στρατιωτικό άρθρο:

«Ασύμμετρος θεωρείται ο πόλεμος που διενεργείται από οργανωμένες μη-συμβατικές ομάδες, βασίζεται στην αναίρεση των κανόνων του δικαίου και του δικαίου του πολέμου, ενώ χρησιμοποιεί κυρίως χαμηλού σχετικά κόστους όπλα και επιχειρησιακή δράση που προκαλεί όμως, δυσανάλογα, μεγάλου (ασύμμετρου) κόστους αποτελέσματα στον υπέρτερο αντίπαλο, τόσο σε ανθρώπινες ζωές και υλικό όσο και σε ψυχολογικό και κοινωνικό κόστος. Κύριος σκοπός του είναι η εξασθένιση, η κάμψη της αποφασιστικότητας και της αποτελεσματικής χρήσης των συντελεστών ισχύος του υπέρτερου αντιπάλου»

Καλά όλα αυτά, θα πείτε, αλλά εμείς με ποιον πολεμάμε και προσπαθεί να μας κόψει τον τουρισμό από τη Μύκονο με το φόβο των πυρκαγιών; Εδώ μπαίνει το άλλο σημαντικό στοιχείο της ασύμμετρης επιχειρηματολογίας: Πρέπει να είναι όσο πιο αόριστη γίνεται, έτσι ώστε να μην είναι δύσκολο να βρεθούν αποδείξεις. Γιατί αν μας χτυπάει ο οχτρός, πρέπει να βρούμε και ποιος είναι αυτός.

Ένα από τα πιο classic vintage αφηγήματα είναι αυτό των Τούρκων πρακτόρων. Το στόρι αυτό, το οποίο πήρε ξανά τα πάνω του μετά από κάποιες περίεργες ομολογουμένως δηλώσεις του πρώην πρωθυπουργού της Τουρκίας Μεσούτ Γιλμάζ, πως στη χώρα του έχουν υπάρξει μυστικά κονδύλια για εμπρησμούς στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα όμως της ετήσιας καταστροφής, πως γίνεται να φταίνε πάντα οι Τούρκοι πράκτορες και πως δεν πιάστηκε ποτέ κανένας εμπρηστής με φέσι (ενώ έχουν πιαστεί κατά καιρούς τόσοι Έλληνες);

Το ΠΑΣΟΚ έκανε έργα και σχέδια μαζικών εμπρησμών;

Παρότι φυσικά η στρατιωτική ορολογία μαζί με το φόβο για τον αόρατο εχθρό κάνει ωραίο υλικό για πολιτικό θρίλερ, ακόμα και στις πυρκαγιές του 2007 ήταν λίγο δύσκολο να βρεις το σενάριο. Σε μια φάση που θύμιζε Netflix, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης της Κυβέρνησης Καραμανλή Βύρων Πολύδωρας είχε πει τα εξής, προκειμένου να εξηγήσει τα πολλαπλά μέτωπα της φωτιάς:

«Έχουμε ευρήματα, έχουμε συλλήψεις, έχουμε προσαγωγές, έχουμε κατηγορηματικές καταθέσεις μαρτύρων, που θα αποτελέσουν στοιχεία του προανακριτικού υλικού. Μπορούμε να πούμε ότι, πράγματι, έχουμε ασύμμετρη απειλή.

Η διασπορά των πυρκαγιών, ο χρόνος, οι νυκτερινές επιθέσεις, με αναφλέξεις στις 3 ή 4 ή ώρα τη νύκτα, σε απίθανα μέρη όπου η προσπέλαση σε αυτά δεν είναι από κάποιους τυχαίους διαβάτες ή αυτοκινητιστές, μάς οδηγεί στο συμπέρασμα ότι έχουμε ασύμμετρη απειλή»

Στις μεγάλες πυρκαγιές εκείνης της χρονιάς, όλα τα φώτα έπεσαν στην Ηλεία: εκεί υπήρξαν οι 37 από τους 63 συνολικά νεκρούς, εκεί ήταν και οι μεγαλύτερες καταστροφές σε περιουσίες και για τις φωτιές αυτές έγιναν οι πολύκροτες δίκες που κατέληξαν για πρώτη φορά το 2012. Αυτό που φάνηκε εκεί είναι ότι καλό το στόρι του κύριου Πολύδωρα, αλλά για τις 37 ζωές που χάθηκαν στην Ηλεία, για τις πυρκαγιές καταδικάστηκαν 4 στους 5 κατηγορούμενους μεν (Καφύρας, Χρονόπουλος, Τσούρας και Νικολοπούλου) , δε μπήκε όμως κανείς στη φυλακή για τις πράξεις του δε. Οι τελικές ποινές ήταν 40 χρόνια για εμπρησμό και ανθρωποκτονία εξ αμελείας, τα οποία όμως έγιναν 10 και εξαγοράσιμα με 40.000 ευρώ.

Επίσης, αντί για Ταλιμπάν ή για πράκτορες ξένης δύναμης, 3 στους 4 δράστες ήταν ο νομάρχης Ηλείας, ο δήμαρχος Ζαχάρως (πρώην αστυνομικός) και ένας πυροφύλακας, ενώ για τον αρχικό, κατά λάθος εμπρησμό καταδικάστηκε μια γυναίκα 85 χρονών. Δεν βρέθηκαν έλληνες, τούρκοι ή εσκιμώοι σαμποτέρ με σχέδιο να κάψουν δάση για να ρίξουν τον Καραμανλή, οι μόνο που καταδικάστηκαν ήταν η 85χρονη, τα μέλη της τοπικής αυτοδιοίκησης για αμέλεια και ο 52 χρονος τότε πυροφύλακας Τσούρας μόνο για εμπρησμό.

Δικά μας παιδιά, κοινώς. Μάλλον θα μάθουμε στα απομνημονεύματα του Πολύδωρα για τους ΠΑΣΟΚοταλιμπάν κομάντος που ήθελαν να του φάνε τη γράνα.

Ας σταματήσουμε να ασχολούμαστε με την ασύμμετρη μαλακία των πολιτικών

Η αλήθεια είναι πως το Mr. Robot των φτωχών είναι καλή πατέντα για να ξεχαστούν οι ελληνικότατοι εμπρησμοί για ελληνικότατα οικόπεδα διαφόρων χρήσεων, αλλά αυτή τη φορά αυτό που έλαμψε ήδη απο τις πρώτες ζοφερές ώρες της καταστροφής είναι κάτι άλλο. Όπως είχε γίνει και στην περίπτωση της Μάντρας, χιλιάδες κόσμου σήμερα γέμισαν ασφυκτικά τα νοσοκομεία και τους χώρους συγκέντρωσης προμηθειών για να βοηθήσουν τους πυρόπληκτους συμπολίτες τους, Αιγύπτιοι ψαράδες βοηθούσαν να σωθεί ο κόσμος που είχε πέσει στη θάλασσα, τα τηλέφωνα στα δημαρχέια της Ραφήνας και του Μαραθώνα έχουν κατακλειστεί απο αλληλέγγυους ανθρώπους που παίρνουν τηλέφωνο για να δουν πώς μπορούν να βοηθήσουν και εκατοντάδες άνθρωποι στο διαδικτυο και να βρουν τρόπους για να μεταφέρουν φάρμακα, να περιθάλψουν τραυματίες, χτυπημένα ζώα, να δώσει χρήματα ή είδη πρώτης ανάγκης ή σπεύδει προς τα ανατολικά για να βοηθήσει με όποιον τρόπο μπορεί.

Φαίνεται πως στο τέλος της μέρας μετά απο κάθε τέτοια καταστροφή υπάρχει μια δύναμη που είναι υπέρτερη της ασύμμετρης μαλακίας του πολιτικού προσωπικού. Και αυτή είναι η ασύμμετρη αλληλεγγύη των απλών ανθρώπων που ανάμεσα στα θύματα βλέπουν την οικογένεια τους, τους φίλους τους, τους ίδιους, και προστρέχουν να βοηθήσουν, χωρίς να περιμένουν τον κρατικό μηχανισμό να τους συνδράμει, χωρίς να υπολογίζουν στις πύρινες δηλώσεις κάποιας “αντιπολίτευσης”, χωρίς να ελπίζουν σε κάποιον τηλεοπτικό μαραθώνιο για τους πυρόπληκτους, χωρίς να λογαριάζουν τίποτα απο όλα αυτά.

Και αυτό είναι το πιο συγκινητικό. Γιατί κανείς από όλους αυτούς τους ασύμμετρα μαλάκες δεν το υπολόγιζε.