Το 2010 γνωρίσαμε μέσω των τηλεοπτικών εκπομπών και  των βραδινών δελτίων ειδήσεων τους «αγανακτισμένους πολίτες» του Αγίου Παντελεήμονα, τους «αχρωμάτιστους» κατοίκους της περιοχής που ωρύονταν για την αλλοίωση των γειτονιών τους από «ξένα στοιχεία». Όπως φάνηκε αργότερα, η πλειονότητα των «αγανακτισμένων πολιτών» ήταν ενεργά μέλη (ή και στελέχη της Χρυσής Αυγής) που πέραν της κοινοποίησης της δυσαρέσκειάς τους, τα βράδια πραγματοποιούσαν δολοφονικές επιθέσεις σε μετανάστες και πρόσφυγες.

Η ιστορία αυτή, τοποθετημένη σε μία διαφορετική διάσταση, φαίνεται να επαναλαμβάνεται λίγα χρόνια αργότερα, με την εμφάνιση των «αγανακτισμένων γονέων» και την παρέμβασή τους σε ήδη συγκροτημένους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων. Η προσφυγική κρίση αποτέλεσε μάλλον μία καλή αφορμή για διάφορους χρυσαυγίτες γονείς να χρησιμοποιήσουν ως πρόσχημα την εγγραφή παιδιών προσφύγων στα ελληνικά σχολεία για να εξασφαλίσουν την πολιτική τους αναπαραγωγή . To βασικό πρόβλημα, βέβαια, που προκύπτει εδώ είναι ότι η υποκίνηση ρατσιστικού μίσους ή ακόμα και η άσκηση ρατσιστικής βίας εμπλέκει κατά βάση μικρά παιδιά.

Το παραλήρημά τους, δε, ντύνεται με ένα δήθεν ενδιαφέρον για τους ανήλικους μαθητές. Η υπόθεση του Αμίρ είναι ενδεικτική, καθώς τα «πατριωτικά» αισθήματα και οι δισταγμοί των γονέων γύρω από το αν ένας πρόσφυγας μπορεί να σηκώνει την ελληνική σημαία, έδωσαν την απαραίτητη ηθική νομιμοποίηση στους δράστες της Παρασκευής.

Βέβαια, η «αγανάκτηση» των γονέων δεν εξαντλείται στη στοχοποίηση προσφύγων μαθητών. Τα αιτήματά τους καλύπτουν μάλλον ένα ευρύτερο φάσμα συντηρητικών απόψεων, όπως για παράδειγμα το δικαίωμα της Εκκλησίας να παρεμβαίνει σε θέματα Παιδείας.

Προφανώς, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε και την ύπαρξη Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων που έχουν λειτουργήσει με υποδειγματικό τρόπο, προσπαθώντας να μάθουν στα παιδιά τους τις αξίες της αλληλεγγύης και του σεβασμού στη διαφορετικότητα. Μία τέτοια περίπτωση ήταν ο Σύλλογος Γονέων του 72ου Δημοτικού Αθήνας που όχι μόνο μίλησε για το αναφαίρετο δικαίωμα στη μόρφωση χωρίς διακρίσεις, αλλά διεδκίκησε από το Δήμο και το κράτος ενίσχυση των υλικοτεχνικών δομών, έτσι ώστε να στηριχθεί αυτή η προσπάθεια.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, έχουμε βάσιμες υποψίες ότι μεγάλη μερίδα των Συλλόγων έχουν αρχίσει να μετασχηματίζονται σε φορείς ακροδεξιάς ρητορικής και πρακτικής. Μόλις τον τελευταίο ένα χρόνο διαβάσαμε για τα εξής περιστατικά.

1. Ωραιόκαστρο

Τον Σεπτέμβρη του 2016, δηλαδή πριν από περίπου ένα χρόνο, ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 5ου Δημοτικού Σχολείου Ωραιοκάστρου απείλησε ότι θα προχωρήσει σε κατάληψη σε περίπτωση που η διεύθυνση δεχτεί τα παιδιά των προσφύγων στις σχολικές αίθουσες. Τότε, η πρόεδρος του Συλλόγου,  Φωτεινή Κίτσιου, είχε υποστηρίξει ότι δεν υπάρχει κανένα ρατσιστικό κίνητρο πίσω από αυτή την ανακοίνωση, ενώ έπαιξαν το χαρτί του υγειονομικού κινδύνου. Πράγματι, δεν υπάρχει τίποτα ρατσιστικό στο να αναφέρεσαι σε ένα παιδί ως υγειονομική βόμβα ή στο να θεωρείς δεδομένο ότι οποιοσδήποτε έρχεται από κάποια χώρα της Μέσης Ανατολής κουβαλάει de facto ασθένειες. Ο Δήμαρχος του Ωραιοκάστρου, Αστέριος Γαβότσης, είχε βρει λογικές τις αντιδράσεις του Συλλόγου και μάλιστα είχε ρίξει κι εκείνος μία πολύ αντιρατσιστική πρόταση, όπως τη δημιουργία εκπαιδευτικών μονάδων αποκλειστικά για τα παιδιά των προσφύγων. Δίκαια είχε χαρακτηρίσει τα αιτήματα των γονέων η Χρυσή Αυγή, όπως αναφέρεται και στο παρακάτω ρεπορτάζ της ΕΡΤ.

2. Φιλιππιάδα

Το Ωραιόκαστρο αποτέλεσε μάλλον σημείο αναφοράς για τους ρατσιστές γονείς αυτού του τόπου, με αποτέλεσμα λίγες μέρες μετά να εκδόσει παρόμοια ανακοίνωση και ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 2ου Δημοτικού Σχολείου στην Φιλιππιάδα.  Οι συντάκτες αυτής της ανακοίνωσης κατέβαλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να καταλάβουμε ότι είναι ρατσιστές, αφού το μανιφέστο τους αποτελείται από τίτλους με τεράστια κεφαλαία γράμματα οι οποίοι μας εξηγούν γιατί τα παιδιά των προσφύγων είναι ανεπιθύμητα για ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥΣ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ. Ενδεικτικά, στην ανακοίνωση αναφέρεται ρητά ότι δεν θα ανεχτούν παιδιά παράτυπων μεταναστών στο σχολείο και ότι η ένταξή τους θα ρίξει το μορφωτικό επίπεδο των φωστήρων τους.

Πριν από λίγες ημέρες, και περίπου ένα χρονο μετά την έκδοση της παραπάνω ανακοίνωσης, ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 1ου Γυμνασίου Φιλιππιάδας ανακοίνωσε ότι θα επιστρέψει στο Υπουργείο Παιδείας τα καινούργια βιβλία των θρησκευτικών, αφού «δεν συμβαδίζουν με την Ορθόδοξη Πίστη».

3. Αλεξάνδρεια Ημαθείας

Όχι ένας, όχι δύο αλλά επτά ολόκληροι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων του Δήμου Αλεξάνδρειας στην Ημαθεία κινήθηκαν στο ίδιο πνεύμα, δηλώνοντας ότι δεν θα γίνει ανεκτή η ένταξη των προσφύγων στα σχολεία τους για υγειονομικούς λόγους. Και σε εκείνους είχε φανεί καλή ιδέα να φτιαχτούν ειδικά σχολεία για τους πρόσφυγες για να μην έρχονται σε επαφή με την άρεια ελληνική φυλή, στην οποία ανήκουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους· «Η απόφασή μας αυτή πάρθηκε καθαρά και μόνο για λόγους υγιεινής, καθώς κανείς από τους αρμόδιους δεν μπορεί να μας πείσει ότι θα τηρηθούν όλοι οι προβλεπόμενοι κανόνες για την διασφάλιση των παιδιών μας, ιδίως όταν υπάρχουν και άλλες εφικτές λύσεις (ήδη ελεύθερες σχολικές κτιριακές εγκαταστάσεις στην περιοχή μας που θα μπορούσαν κάλλιστα να φιλοξενήσουν τα προσφυγόπουλα)».

4. Νέο Ικόνιο Περάματος

Τον Ιανουάριο του 2017, ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του νηπιαγωγείου και του δημοτικού σχολείου στο Νέο Ικόνιο Περάματος εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία αντιδρούσε στην εισαγωγή των προσφύγων, πάλι υπό το φόβο της «μετάδοσης ασθενειών». Η ανακοίνωση αυτή, λειτούργησε μάλλον, όπως και στην περίπτωση του Αμίρ, ως εξαιρετική ευκαιρία για τους χρυσαυγίτες να μπουκάρουν στο σχολείο την ημέρα που ήταν προγραμματισμένη ενημέρωση για το ζήτημα της ένταξης των προσφυγόπουλων στα σχολεία. Τα μέλη της Χρυσής Αυγής, με μπροστάρη τον Λαγό, άρχισαν να μοιράζουν μπουκέτα και βρισιές προς πάσα κατεύθυνση μπροστά σε μικρά παιδιά. Οι γονείς, που μάλλον δεν αντιλήφθηκαν το μερίδιο της ευθύνης που τους αναλογούσε για το περιστατικό που συνέβη, προχώρησαν στη σύνταξη νέας ανακοίνωσης, η οποία μεταξύ άλλων έγραφε: «Γιατί θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που θα έχουμε τόσες παροχές τώρα που θα έρθουν τα προσφυγόπουλα στο σχολείο μας όταν καθημερινά εδώ και χρόνια παλεύουμε για τα αυτονόητα που θα πρέπει να έχουν όλα τα παιδιά όλων των σχολείων; Γιατί θα πρέπει να είμαστε περήφανοι που θα έρθουν τα προσφυγόπουλα στο σχολείο μας και όχι για όλα τα σχολεία μας;».  Η Χρυσή Αυγή, προφανώς, αρθρογραφούσε σε καθημερινή βάση εκείνες τις ημέρες δηλώνοντας τη συμπαράσταση και τη στήριξή τους στο Σύλλογο Γονέων. Παρακάτω το βίντεο της «ειρηνικής» τους παρέμβασης.

5. Ο Αμίρ και η σημαία

Η ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστή αφού απασχόλησε πολύ τα μέσα τις τελευταίες ημέρες. Ο Αμίρ, μετά από σχετική κλήρωση, ορίστηκε ως σημαιοφόρος για την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, ο διευθυντής, ωστόσο του σχολείο είχε διαφορετική άποψη και αποφάσισε με δημοκρατικές διαδικασίες αντί σημαίας να του δώσει μία ταμπέλα με το όνομα του σχολείου. Την ίδια άποψη μοιράστηκε και ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 6ου Δημοτικού Δάφνης, γράφοντας σε ανακοίνωσή τους πως συμφωνούν με την απόφαση του Διευθυντή Δηλώνουμε την αμέριστη συμπαράστασή μας τόσο στον Σύλλογο Διδασκόντων του σχολείου μας, όσο και στον Διευθυντή του σχολείου, ο οποίος με το ήθος και τον επαγγελματισμό που τον διακρίνει, χειρίστηκε το ευαίσθητο αυτό θέμα». Μάλιστα, για να μην χαρακτηρίσει κανείς τη στάση τους ρατσιστική έγραψαν στο κλείσιμο πως «Ο Σύλλογος Διδασκόντων και ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 6ου Δημοτικού Σχολείου Δάφνης εξακολουθεί να στηρίζει ΟΛΑ τα παιδιά του σχολείου χωρίς διακρίσεις». Ο Αμίρ την Παρασκευή ξύπνησε από πέτρες και μπουκάλια ποιυ του πετούσαν φασίστες έξω από το σπίτι του, με αποτέλεσμα να χρειαστεί να εγκατασταθεί εκείνος και η οικογένειά του σε άλλη γειτονιά.