564 (πεντακόσια εξήντα τέσσερα ολογράφως) χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την Άλωση της Πόλης, από την αποφράδα εκείνη μέρα που ο κόουτς Παλαιολόγος μαρμάρωσε μπροστά στην επιθετική άμυνα του Μωάμεθ του Πορθητή, άφησε ακάλυπτη τη weak side της Κερκόπορτας και φάγαμε πανηγυρικό διπλό ως έθνος από τους νεοφώτιστους τότε γείτονες, οι οποίοι έδωσαν με αυτή τη νίκη οριστικό τέλος στην Αυτοκρατορία τόσων και τόσων βυζαντινών δυναστειών.

564 χρόνια μετά μπορεί οι προβλέψεις Παϊσίου για έλευση Πούτιν και Τραμπ στα πράγματα να έχουνε στείλει μεμονωμένους ταμείο για κάτι ψιλά, με το ευρύτερα τεταμένο κλίμα στην περιοχή να δίνει ελπίδες για κάποια ακόμα κέρδη, το σημείο, όμως, “ΠΗΡΑΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΗ” εξακολουθεί να στέλνει μαζικούς κουβάδες και τα Ο.Υ.Κ. εξακολουθούν να μην ξέρουν πού θα ανάψουνε κεριά. Πώς θα ήταν, όμως, τα πράγματα αν ο Παλαιολόγος έπαιζε λίγο καλύτερη άμυνα τότε, το 1453; Τι θα γινόταν αν ήταν η Πόλη δεν είχε γίνει ποτέ Istanbul; Ας δούμε κάποια από αυτά:

Η Superleague θα ήταν πιο ανταγωνιστική

Καλά τα πάει ο Ολυμπιακός με Οσμανλήδες της Άγκυρας που περνάνε από σπόντα σε νοκ-άουτ Γιουρόπα, αλλά όταν οι ποδοσφαιρικές σειρές μεταφέρονται στην Πόλη τα πράγματα δεν πάνε ιδιαίτερα καλά. Γαλατά, Φενερμπαχτσέ, Μπεσίκτας και εκπληξούλες τύπου Μπασάκσεχιρ (φετινό φρούτο) θα ανακάτωναν για τα καλά τον ποδοσφαιρικό μας βάλτο. Αφήστε που, ίσως μόνο τότε, λόγω μη πειρσσευούμενων θέσεων έπεφτε και ο Λεβαδειακός.

Θα είχαμε δεύτερη Ελλάνια πόλη με μετρό

Χρόνια επιθυμεί ο Βορράς ένα μετρό για να χει να παίζει, αλλά η συμπρωτεύουσα στέλνει συστηματικά κουβάδες. Ε με Κωνσταντινούπολη γη ελληνική οι φωνές περί μετρό Θεσσαλονίκης θα έπαιζαν σίγουρα σε χαμηλότερη ένταση, κι αυτές από μια θλιβερή εμπαθή μειοψηφία που γουστάρει να σπάει αμάξια με αθηναϊκές πινακίδες.

Θα πετάγαμε παντού με την υπερσύμπραξη Olympic-Turkish Airlines

Η μείζων αεροπορική των γειτόνων σε στέλνει ταξιδάκια σε κάθε απίθανη γωνιά του πλανήτη, χωρίς πολλές ανταποκρίσεις. Ε ποιες Ολυμπιακές αερογραμμές, θα γινόταν εκεί μια σύμπραξη και θα απογειωνόταν η φάση. Ούτε άγχη με ιδιωτικοποιήσεις, χρέη, Βγενόπουλους (ΡΙΠ) και τα τοιαύτα.

Τα δρομολόγια με ΚΤΕΛ για Αθήνα θα ήταν φθηνότερα

Δυνατό το τούρκικο μπάσκετ, με δυσανάλογα πολλά γκαφρά κιόλας, κάποιες ήττες θα έρχονταν φυσιολογικά ακόμα και για έναν καλύτερο του σημερινού Παναθηναϊκό. Τουλάχιστον, σε αυτό το σενάριο το δρομολόγιο επιστροφής θα λογιζόταν εγχώριο και θα ταν, λογικά, φθηνότερο. Και χωρίς ταλαιπώριες με σύνορα και τα τοιαύτα.

Βασικά, θα βαριόμασταν το μπάσκετ από τα πολλά τα Final-4

Δυο Final-4 Ευρωλίγκας τα τελευταία πέντε χρόνια και σαν να μην έφταναν αυτά ένα Μουντομπάσκετ το 2010 κι ένα ακόμα που έρχεται προσεχώς. Κάπου θέλει λίγο μέτρο, αγαπητοί φίλοι, πολλοί θα το γύριζαν. Μα σε στίβο, μα σε τένις, μα σε βόλεϊ. Και το χειρότερο; Παντού θα περιέγραφε ο Δημήτρης Χατζηγεωργίου.

Ο Πολέμαρχος Πούτιν θα μας χάριζε την Τραπεζούντα

Τι θα έκαναν η Ελεύθερη Ώρα, ο Λιακόπουλος και τα συναφή ιδρύματα χωρίς το όνειρο της Πόλης; Μην αγχώνεστε, οι ορθόδοξοι σύμμαχοί μας θα έβρισκαν τη λύση, μεγάλα είναι τα παράλια της Μαύρης Θάλασσας, κάτι θα βρίσκανε να χουμε να παίζουμε. Ίσα ίσα για να αποδειχθεί ότι το ντέρμπι των αιωνίων με τους γείτονες είναι τόσο αμφίρροπο που θα κριθεί … στον Πόντο (μέτριο γέλιο, συνεχίστε). Μπόνους: και Παναγία Σουμελά στο πακέτο.

Ο Μπόμπολας θα γαμιόταν να χτίζει γέφυρες στο Βόσπορο

Τι να κλάσει η γέφυρα του Ατατούρκ, η κατασκευή αυτή που συνδέει το ευρωπαϊκό με το ασιατικό κομμάτι της Ιστανμπούλ; Με απευθείας ανάθεση στην ΑΚΤΩΡ Α.Ε. θα χτιζόταν η μητέρα των γεφύρων, με αρχιτεκτονική επιμέλεια Καλατράβα και με κοτσαρισμένο στο μέσον της προς το Νότο ένα “Babis Vovos”, γιατί ταιριάζει σε κάθε κτίσμα. Και θα τη λέγαμε και Ιμπραήμ Κουτλουάι, έτσι για το γούστο. Κι επειδή δεν είναι μόνο ο Κουτλουάι που χει παίξει Ελλάδα κι επειδή ποτέ ένα έργο δεν είναι αρκετό, ο εθνικός μας εργολάβος θα το παιρνε σερί μέχρι να τσιμεντώσει το πέρασμα και να κάνει τον Εύξεινο Πόντο τεχνητή λίμνη.

Το σήριαλ του γηπέδου της ΑΕΚ θα άλλαζε έδρα

Αν και κανείς, μάλλον, δεν πιστεύει ότι και στην Αγιά Σοφιά δίπλα να πέφτανε μονοί-διπλοί Θεός και Αλλάχ, Τσίπρας και Ερντογάν, Καμμένος και Τσαβούσογλου για να φτιάξουν στον Τίγρη το χώρο για να κάνει τα κουμάντα του χωρίς να βάλει το χέρι στην τσέπη του, πάλι κάτι θα κολλούσε.

Ο Αλκίνοος θα γινόταν λιάρδα κάθε βράδυ

Χρυσή ευκαιρία θα ήταν το σενάριο της Ελληνικής Κωνσταντινούπολης για το συμπαθή έντεχνο τραγουδιστή που θέλει να πιει όλο το Βόσπορο. Ελεύθερη πρόσβαση στα αλμυρά νερά του, “Heavy by the Sea” φεστιβάλ με Μάλαμα και Αλεξίου ανά εξάμηνο και ατέρμονες προσπάθειες να τον κατεβάσει μονορούφι. Χάρμα.

Θα κρατάγαμε το Φανάρι

Μην πάει το μυαλό σας στην παροιμία, την περιοχή με το Πατριαρχείο λέμε. Ούτε κόντρες του εκεί ιερατικής ηγεσίας με την εδώ ούτε πολυδιάσπαση των Πατριαρχών, ορθόδοξη κάλπη ενιαία, orthodox brothers in arms και τρέμε σαχλοποντίφηκα.