Από τον Οκτώβριο κι έπειτα, έχουν συμβεί πολλά στη βιομηχανία του σινεμά και της τηλεόρασης στις ΗΠΑ. Η αρχική δημοσίευση των New York Times με μαρτυρίες γυναικών που είχαν δεχτεί σεξουαλική παρενόχληση από τον παραγωγό Harvey Weinstein δημιούργησε ένα κύμα που έσπασε μπόλικες δεκαετίες σιωπής γύρω και έδωσε την αφορμή για να ακουστούν αμέτρητες ιστορίες γυναικών εντός και εκτός της χολιγουντιανής βιομηχανίας, οδηγώντας στις καμπάνιες του MeToo και του Time’s Up. Όλο αυτό αποκάλυπτε το προφανές: ότι η κουλτούρα της σεξουαλικής παρενόχλησης είναι παρούσα παντού κι ο Weinstein βρέθηκε στο επίκεντρο ως ο άνθρωπος που είχε σπάσει τα σχετικά ρεκόρ χωρίς να έχει ανοίξει ποτέ ρουθούνι, αναδεικνύοντας το καθεστώς σιωπής και ατιμωρησίας όταν πρόκειται για σεξουαλική βία κατά γυναικών.

Από σήμερα, λοιπόν, η εταιρεία παραγωγής The Weinstein Company που συνίδρυσε ο Weinstein με τον αδερφό του Bob όταν εγκατέλειψαν την Miramax το 2005, είναι επισήμως πτωχευμένη. Το mini-major κινηματογραφικό στούντιο είχε απομακρύνει τον Weinstein τον περασμένο Οκτώβριο έπειτα από το κύμα γυναικείων καταγγελιών κι έκτοτε ψαχνόταν να πουληθεί σε επενδυτές. Αφού πέρασε από χίλια κύματα στις αρχές της χρονιάς με μια πιθανή εμπορική συμφωνία εξαγοράς από ομάδα επενδυτών υπό την Maria Contreras-Sweet (πρώην μέλος της κυβέρνησης Ομπάμα), η εταιρεία είχε ανακοινώσει τον Φεβρουάριο ότι σκοπεύει να κηρύξει πτώχευση. Όταν το ντηλ κατέρρευσε ξανά λόγω έξτρα χρεών της εταιρείας που δεν φαίνονταν μέχρι τότε, η Weinstein Company τράβηξε ξανά τον δρόμο της χρεοκοπίας, κάτι που συνέβη τελικά χτες.

ΟΚ, προφανώς είμαστε απαρηγόρητοι για την κακή τύχη που χτύπησε τον Weinstein και την εταιρεία του, αλλά η πικρή αλήθεια είναι ότι η Weinstein Company είχε ήδη καταφέρει να μείνει για ένα εντυπωσιακό χρονικό διάστημα στη ζωή κατά τους τελευταίους μήνες, αν λάβουμε υπόψιν την τόσο την τεράστια κοινωνική κατακραυγή για τα περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης όσο και την αναμενόμενη ατιμωρησία αυτής της συμπεριφοράς πέρα από το περιβάλλον των καταγγελιών. Προφανώς, η πτώχευση της εταιρείας δεν αποδίδει δικαιοσύνη για τα θύματα του Weinstein και του κάθε Weinstein (χώρια που είναι ένας παραδοσιακός τρόπος να ρίχνουν πιστόλι οι επιχειρήσεις μπας και διασωθούν με άλλη μορφή), αλλά όσο να πεις είναι κάτι μικρό που σου προσφέρει, ίσως, μια ελάχιστη συμβολική ικανοποίηση.

Στα τσακίδια λοιπόν.