“11 χορεύεις μεσ’ στις ντίσκο, 2 στα μπουζούκια λες τη βρίσκω”. Λιγοστοί στίχοι στην ιστορία της Ελληνικής μουσικής έχουν καταφέρει να αιχμαλωτίσουν καλύτερα την εποχή κατά την οποία γράφτηκαν και να ξεσηκώνουν περισσότερο κάθε φορά ακούγονται στα πάρτι έκτοτε.
Και είναι εξτρά ευτύχημα το ότι αυτοί οι στίχοι τραγουδήθηκαν από έναν συγκεκριμένο τραγουδιστή, τον μόνο που θα μπορούσε να ταιριάξει μπουζούκι με συνθεσάιζερ και να προφέρει με τόσο λάγνο τρόπο τη φράση “Και κhάνεις και ζημ-ι-ές”.
Ο Τόλης Τσιμογιάννης είναι ένας αληθινός θρύλος του late-80s μπουζουκοπόπ ιδιώματος, που όμως ασφυκτιά μέσα στην ταμπέλα του “one hit wonder”. Επειδή ο Τόλης όχι μόνο είχε κι άλλες κομματάρες εκτός από το παραπάνω μεγάλο σουξέ, αλλά είχε και κάτι ακόμα: εκπληκτικά βιντεοκλίπ για τα τραγουδια του, που θα ζήλευαν όχι μόνο οι σύγχρονοι ποπ αστέρες αλλά και οι πιο προχωρημένοι video artists.
Βάλε ένα ουίσκι, χαμήλωσε φώτα και πάμε σε ένα αφιέρωμα-υπερθέαμα στις βιντεάρες του Τόλη:
Ξεκινάμε με κάτι γκρούβι και αισθησιακό – Τόλης με μπαλετάρα και σύνθια στα κόκκινα σε electropop ύμνο της γυναικείας χειραφέτησης:
Πισίνες, μοντέλα, κομμωτές, γκαρσόνια, βουτιές, κοκτέιλ, φωτογραφίσεις – και στη μέση Εκείνος με τροπική πουκαμισάρα, ακούραστος ποιητής του Έρωτα.
Πως βρέθηκε ένας τρελαμμένος από την αγάπη σε αυτό τον ξενοδοχειακό εφιάλτη; Τον βλέπουν οι υπόλοιποι ή ήταν νεκρός από την αρχή; Υπάρχει μεγαλύτερο 80s βιντεοκλίπ κλισέ από το “κάποιος σπρώχνει ανυποψίαστο νερντ σε πισίνα”;
Είναι πολλά τα ερωτήματα:
Τόλης να ζουζουνίζει με μωράκι δίπλα σε τζάκι; Τσεκ
Τόλης να ζουζουνίζει με μωράκι κάτω από πορτρέτο Τόλη; Τσεκ
Τόλης ντυμένος κουφέτο; Τσεκ
Τόλης ντυμένος διαφορετικό είδος κουφέτου; Τσεκ
Τόλης να ζουζουνίζει με μωράκι πάνω σε όργανο γυμναστικής; Τσεκ
Τόλης να κυνηγάει μωράκι ανάμεσα σε δέντρα σε slow motion, Τόλης να γυρνάει σαν προδομένο σκυλί στο Πασαλιμάνι, αντίζηλος Τόλη να στριφογυρίζει μωράκι Τόλη ντυμένο με νυφικό σε ακρογιαλιά; Τσεκ, τσεκ και τσεκ.
Το βίντεο του “Λάθος μου” είναι η κορυφωση του Τσιμογιαννικού πάθους:
Σε πιο μελαγχολικά μα πάντα μελωδικά μονοπάτια, ο Τόλαρος ξεφυτρώνει μέσα σε μπαρ που ο κάθε θαμώνας κουβαλάει τουλάχιστον πέντε κιλά τρίχα στο κεφάλι και γουργουρίζει ηδονικά σε κορίτσι που έχει πληγωθεί στο παρελθόν. Πάντα κύριος, της σερβίρει κοκτεϊλάρες και αλλάζει τουλάχιστον πέντε πουκάμισα μέχρι να κάνει την καταδρομική του.
Ιδιαίτερη προσοχή στην κυκλώπεια γυαλάρα ηλίου που φοράει το μανούλι, για την οποία σημερινός χίπστερ θα έδινε τουλάχιστον ένα πνευμόνι του.
Συχνά στην καριέρα κάποιου καλλιτέχνη θα προκύψει ένα έργο για το οποίο εκείνος μοιάζει να ετοιμαζόταν από πάντα. Είναι η στιγμή που όλα όσα έχει ανακαλύψει, λύσει και κατακτήσει στο παρελθόν ευθυγραμμίζονται για να τον περάσουν στην ιστορία με όσο μεγαλύτερη ακρίβεια γίνεται. Για τον Τόλη Τσιμογιάννη, εκείνη η στιγμή ήταν το βίντεο του “Στρες”: εκεί ήταν που κατοχύρωσε για πάντα την ολοδική του γωνια την ιστορία της παγκόσμιας μουσικής, ως απάντηση στο “Πως θα ήταν αν ο Λε-Πα τραγούδαγε Scorpions σε σημεία όπου παραμονεύει πάντα ο κίνδυνος να πεταχτεί από κάπου μια χορεύτρια;”
Ευχαριστούμε για όλα Τόλαρε.
