Δεν είναι λίγες οι φορές που, λιγότερο ή περισσότερο ειρωνικά, έχουμε αναφερθεί στην ζωή στην Αθήνα, και δη την καλοκαιρινή, με όρους δυστοπίας. Ελάχιστα γνωρίζαμε, βέβαια, ότι το σωτήριο έτος 2020, και το μικρό μπάσταρδο αδερφάκι του που λέγεται 2021, θα μπορούσε να μας επιφυλάσσει κάτι σαν αυτό που βιώνουμε εδώ και κάτι παραπάνω από έναν χρόνο όπου η ζωούλα μας έχει γίνει, χμ, όπως έχει γίνει τέλος πάντων, ξέρετε σε τι πράγμα αναφέρεστε.

Φέτος, λοιπόν, θα είναι και πάλι ένα καλοκαίρι δύσκολο για τους ανθρώπους που θα μείνουν στην επάρατο πρωτεύουσα παραπάνω απ’ όσο θέλουν και αντέχουν (πιθανώς και για όσους φύγουν από αυτήν, ποιος ξέρει). Κι ακόμα και τώρα, που η ζωή της πόλης έχει κάααπως ανακτήσει έναν αέρα κανονικότητας (ή έστω προσποιείται ότι το έχει κάνει) η αβεβαιότητα για μια καλύτερη εκδοχή του μέλλοντος μοιάζει αντιστρόφως ανάλογη με την πεποίθηση ότι η κανονικότητα, όπως την ξέραμε τουλάχιστον, είναι κάτι που ανήκει στο παρελθόν. Σε κάθε περίπτωση, για να μην τα μηδενίζουμε και όλα, τουλάχιστον έχουμε ανοιχτά σινεμά (θερινά δηλαδή, για τα κλειστά ένας θεός ξέρει τι σκατά σκέφτεται η κυβέρνηση) – κι ήδη αυτό σημαίνει πως η θερινή Αθήνα είναι ένα σημαντικό τσακ πιο παλέψιμη. Και βέβαια, παρόλο που η φράση “καλοκαιρινό μουσικό φεστιβάλ” μοιάζει ακόμα αρκετά μακρινή, το κινηματογραφικό αντίστοιχο τέτοιων διοργανώσεων έχει αρχίσει σιγά σιγά να παίρνει μπρος.

Την περασμένη βδομάδα, που λέτε, το Athens Open Air Film Festival ανακοίνωσε το πρόγραμμα της 11ης χρονιάς του, το οποίο περιλαμβάνει 14 προβολές με ελεύθερη είσοδο σε διάφορα υπαίθρια σημεία της Αθήνας από σήμερα, 14 Ιουνίου, μέχρι τις 20 Αυγούστου. Όπως έχουμε κάνει κι άλλες χρονιές, λοιπόν, είπαμε να μαζέψουμε τις προτάσεις μας σχετικά με το τι αξίζει να τσεκάρετε στο φεστιβάλ. Δεδομένου ότι το AOAFF φέτος περιλαμβάνει ταινίες που θα βγουν σύντομα στις αίθουσες (όπως το Another Round του Thomas Vinterberg και το In the Mood for Love του Wong Kar-Wai, με το δεύτερο βέβαια να θρυλείται πως δεν χάνει ούτε ελάχιστα σε ομορφιά ακόμα κι αν το βλέπεις 3 φορές την ημέρα, μετά από κάθε γεύμα) αλλά και υπερ-classics που πιθανώς έχετε δει (για παράδειγμα το Time of the Gypsies, το North by Northwest, το Fargo, το Do the Right Thing και το The Wager of Fear), θα εστιάσουμε σε 7 ταινίες που είναι πιθανότερο να σας έχουν ξεφύγει και τις οποίες αξίζει να τσεκάρετε οπωσδήποτε.

Η ΤΕΛΕΤΗ του Κλοντ Σαμπρόλ (1995, 112’)

Πότε: Πέμπτη 24 Ιουνίου | 21:30

Πού: Νέα Παναθήναια (θερινός) | Μαυρομιχάλη 165, Εξάρχεια

Περί τίνος πρόκειται: Σχεδόν τέσσερις δεκαετίες μετά τις (θεωρητικές και πρακτικές) απαρχές του nouvelle vague, ο αρχικά κριτικός κι έπειτα σκηνοθέτης Claude Chabrol εν έτει 1995 παρέδωσε την δική του εκδοχή για τις διάσημες Christine και Lea Papin, τις διάσημες Δούλες του Jean Genet, βασιζόμενος στο μυθιστόρημα A Judgment in Stone της Ruth Rendell.

Γιατί να το δούμε: Γιατί το La Ceremonie, πέρα από το ότι αποτελεί ένα αριστοτεχνικό δράμα μυστηρίου από έναν μάστορα του είδους, είναι κι ένα εξαίρετο παράδειγμα μιας late career δημιουργίας που στέκεται επάξια απέναντι στο πρώιμο και διασημότερο έργο του δημιουργού (και συχνά τα 80s-90s των nouvelle vague σκηνοθετών έκρυβαν διαμάντια). Επίσης, Isabelle Huppert.

Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ του Γουίλιαμ Γουάιλερ (1949, 116’)

Πότε: Σάββατο 3 Ιουλίου | 21:30

Πού: Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας | Τέρμα οδού Λόρδου Βύρωνα, Πεντέλη

Περί τίνος πρόκειται: Υπερ-κυριλέ και παλιομοδίτικα prestigious χολιγουντιανό ρομαντικό δράμα με την Olivia de Havilland και τον Montgomery Clift στη Νέα Υόρκη της αστικής τάξης του 19ου αιώνα, πράγμα ιδανικό για μέγαρο δούκισσας, άλλωστε.

Γιατί να το δούμε: Είναι μια από τις αγαπημένες μου ταινίες της κλασικής χρυσής εποχής του Hollywood, δια χειρός ενός εκ των αγαπημένων μου σκηνοθετών της περιόδου. Πλουσιοπάροχο και χορταστικό σε όλα του.

ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΤΟΥ ΣΑΛΙΒΑΝ (1941, 90’) και Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ (1941, 94’) του Πρέστον Στάρτζες

Πότε: Δευτέρα 5 Ιουλίου | 21:15 και 23:00

Πού: Εκράν (θερινός) | Ζωοδ. Πηγής & Αγαθίου, Νεάπολη Εξαρχείων

Περί τίνος πρόκειται: Δύο από τις κλασικότερες αμερικάνικες κωμωδίες της δεκαετίας του ’40 σε back to back προβολή, αμφότερες δομημένες με βάση έξυπνα twists πάνω σε αρχέτυπα της χολιγουντιανής κινηματογραφικής αφήγησης.

Γιατί να το δούμε: Γιατί ο Preston Sturges είναι ένας από τους εξυπνότερους και πιο σπιρτόζικους γραφιάδες που δημιούργησαν κατά την χρυσή εποχή του Hollywood, και με τα χρόνια εκτιμήθηκε σταδιακά όσο του άξιζε. Ακραία απολαυστικά φιλμ.

ΔΙ’ ΑΣΗΜΑΝΤΟΝ ΑΦΟΡΜΗΝ του Τάσου Ψαρρά (1974, 120’)

Πότε:  Παρασκευή 9 Ιουλίου | 21:30

Πού: Ταινιοθήκη της Ελλάδος – Λαΐς (θερινός) | Ιερά Οδός 48 & Μεγ. Αλεξάνδρου, Γκάζι

Περί τίνος πρόκειται: Παντελής αλλαγή κλίματος και από το πλουσιοπάροχο Golden Age Hollywood περνάμε στον λιτό, φτωχικό, ριζοσπαστικό Νέο Ελληνικό Κινηματογράφο της πρώιμης μεταπολίτευσης με την κλασική πια ταινία του Τάσου Ψαρρά για ένα έγκλημα σε κάποιο καπνοχώρι της Μακεδονίας τη δεκαετία του ’50. 

Γιατί να το δούμε: Γιατί ο Ψαρράς είναι ένας εξαιρετικός εκπρόσωπος του προλεταριακού ρεαλισμού στο ελληνικό σινεμά και το ντεμπούτο του είναι ένα λεπτοδουλεμένο σχόλιο πάνω στην μετεμφυλιακή ελληνική κοινωνία και την ταξική της διάρθρωση, μεταμφιεσμένο σε δικαστικό δράμα. Η προβολή αφιερώνεται στη μνήμη της σκηνογράφου – ενδυματολόγου Ιουλίας Σταυρίδου.

Ο ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ του Ζαν-Πιέρ Μελβίλ (1961, 117’)

Πότε: Τετάρτη 14 Ιουλίου | 21:30

Πού:  Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο | Λεωφ. Βασιλίσσης Σοφίας 22, Αθήνα

Περί τίνος πρόκειται: Άθεη κομμουνίστρια ερωτεύεται με καθολικό παππά στη Γαλλία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου καθώς επιχειρούν μαζί να διασώσουν Εβραίους από τους Ναζί. Σαν το Άγγιγμα Ψυχής δηλαδή, αλλά καλύτερο, αφού έχει Jean-Pierre Melville, Jean-Paul Belmondo και Emmanouelle Riva.

Γιατί να το δούμε: Σίγουρα δεν ανήκει στις καλύτερες ταινίες του Melville κι ίσως ξενίσει όσους αναζητήσουν σε αυτήν το κλασικό μελβιλικό του ύφος, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα ωραιότατο πολιτικο-θρησκευτικό ρομαντικό δράμα, ακόμα κι αν δεν πλησιάζει ας πούμε το Diary of a Country Priest του Robert Bresson ή άλλα φιλμ απώλειας/εύρεσης πίστης.

Ο ΚΗΠΟΣ ΤΩΝ ΦΙΝΤΖΙ-ΚΟΝΤΙΝΙ του Βιτόριο Ντε Σίκα (1970, 94’)

Πότε: Δευτέρα 19 Ιουλίου | 21:30

Πού: Ριβιέρα (θερινός) | Βαλτετσίου 46, Εξάρχεια

Περί τίνος πρόκειται: Όπως και στην περίπτωση του Claude Chabrol παραπάνω, έχουμε ένα late career αριστούργημα από έναν εκ των σπουδαιότερων δημιουργών του ιταλικού νεορεαλισμού. Εδώ, ο Vittorio De Sica κατασκευάζει μια μεγάλη αφήγηση για την εμπειρία του ιταλικού φασισμού μέσα από μια εξαιρετικά ανθρώπινη ιστορία για το Ολοκαύτωμα των Ιταλών Εβραίων.

Γιατί να το δούμε: Γιατί πρόκειται για μια από τις καλύτερες ιστορικο-πολιτικές ταινίες των ιταλικών 70s, μιας περιόδου που μας έδωσε επίσης τα φιλμ του Bernardo Bertolucci και του Elio Petri, αλλά και μια από τις καλύτερες ταινίες που έχουν γυριστεί ποτέ με θέμα το Ολοκαύτωμα.

Η ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ του Άλαν Τζέι Πακούλα (1971, 114’)

Πότε: Παρασκευή 20 Αυγούστου  | 21:30

Πού: Τριανόν (θερινός) | Κοδριγκτώνος 21 & Πατησίων 101, Πατήσια

Περί τίνος πρόκειται: Τα αμερικάνικα 70s του New Hollywood μας χάρισαν μπόλικο πράμα στο πεδίο του neo-noir και του crime-thriller, αλλά ελάχιστες ταινίες ήταν πιο εθιστικές και απολαυστικές από το Klute του Alan J. Pakula που αφηγείται την ιστορία ενός call-girl κι ενός detective καθώς προσπαθούν να διαλευκάνουν μια υπόθεση αγνοούμενου με φανταστικές ερμηνείες από Jane Fonda και Donald Sutherland.

Γιατί να το δούμε: Είμαι τεράστιος λάτρης των paranoia thrillers της δεκαετίας του ’70, κάτι στο οποίο βεβαίως ειδικεύονταν οι Αμερικάνοι, κι ο Pakula είναι ο αδιαμφισβήτητος μέγας μάγιστρος του είδους, αφού το Klute αποτέλεσε την αρχή της άτυπης τριλογίας του που συνεχίστηκε με το The Parallax View και το All the President’s Men.