Quantcast

“Stoker” (2013)

Μία τρελή, τρελή οικογένεια.

El Duderino

8 Απριλίου 2013

 

We don’t need to be friends. We’re family.” – India Stoker

 

Όταν πεθαίνει ο πατέρας της India (Mia Wasikowska) εγκαθίσταται στο σπίτι, που μένει μαζί με τη μητέρα της (Nicole Kidman), ο μυστηριώδης θείος Charlie (Matthew Goode), την ύπαρξη του οποίου αγνοούσαν όλοι μέχρι τότε.

Μετά το αξέχαστο “Oldboy” ο Park Chan-wook με είχε απογοητεύσει. Η «Εκδίκηση Μιας Κυρίας» ήταν απλά καλή, το “I’m A Cyborg, But That’s OK” μέτριο και το “Thirst”, ήρθε ο καιρός να το παραδεχτώ στον εαυτό μου, κακό. Οπτικοακουστικά κομψοτεχνήματα όλα τους, αλλά σταδιακά, από ταινία σε ταινία φαινόταν πως ο Νοτιοκορεάτης έχανε την cine ουσία του και κινδύνευε σοβαρά να εξελιχθεί σε ένα δεύτερο Tarsem Singh (“The Cell”, “The Fall”), δηλαδή σε έναν σκηνοθέτη με απίστευτο κινηματογραφικό όραμα, που δυστυχώς δεν μπορεί να επιλέξει τα κατάλληλα σενάρια για να διοχετεύσει σ’ αυτά όλη του την ενέργεια. Στο αγγλόφωνο ντεμπούτο του λοιπόν μεταφέρει στην οθόνη ένα από τα πιο περιζήτητα σενάρια που κυκλοφορούσαν στα hollywood-ιανά στούντιο τα τελευταία τρία χρόνια, γραμμένο από τον Wentworth Miller, που σίγουρα τον ξέρεις καλύτερα σαν Michael Scofield από το “Prison Break”, χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο Ted Foulke και μπλέκει πετυχημένα τα είδη του οικογενειακού δράματος, του ερωτικού θρίλερ και των ταινιών ενηλικίωσης.

Από τους τίτλους αρχής του φιλμ αντιλαμβάνεσαι ότι η βιρτουοζιτέ του Park είναι παρούσα και θα το επιβεβαιώσεις μέχρι τους ανάποδους τίτλους τέλους. Παραδίδει ένα έργο υποβλητικά στιλάτο, ουσιωδώς στιλιζαρισμένο, με μια σκοτεινά νοσηρή ατμόσφαιρα γεμάτη ένταση που θα σε καθηλώσει. Αριστουργηματικό το score του Clint Mansell, ο οποίος είναι μάλλον ο καλύτερος δημιουργός soundtrack των ημερών μας. Αριστουργηματική όμως και η φωτογραφία του Chung-hoon Chung. Ο ρυθμός  είναι αργός, αλλά ουχί ράθυμος. Η πλανοθεσία ανατρεπτική σε πλήρη αντίθεση με το σενάριο, το οποίο είναι  αυθαίρετα δομημένο, με πλοκή χιλιοειπωμένη, τίγκα στις ευκολίες – στις οποίες δε γίνεται εκτενής αναφορά ελέω spoilers – λες και είναι γραμμένη από μικρό παιδί. Και κανένα πρόβλημα δεν έχω που π.χ. οι αφύσικα ανεπτυγμένες αισθήσεις της ακοής και της όρασης της India δεν  εξηγούνται σε κανένα σημείο (δίνουν όμως ευκαιρία στον Park για θεσπέσιες σκηνές), αλλά οι χαρακτήρες σε ένα άλλο πλαίσιο θα ήταν αξέχαστοι – δυστυχώς εδώ δε γίνεται προσπάθεια εμβάθυνσης σ’ αυτούς και κάπως έτσι ποτέ δε «δένεσαι» πραγματικά με τους χαρακτήρες της ταινίας. Εν τέλει άκρως αισθησιακό, αλλά καθόλου αρκούντως συναισθηματικό.

Παρά το αδύναμο σενάριο όμως το “Stoker” θα μείνει για καιρό χαραγμένο στη μνήμη σου, προκαλώντας συνεχώς τις αισθήσεις σου. Δες τη σκηνή του πιανιστικού ντουέτου και θα καταλάβεις τι σημαίνει ερωτισμός. Ανατρίχιασε με τις σαδιστική λεπτομέρεια που δίνει ο Park – ηχητικά και οπτικά – σε κάθε βίαιο γεγονός και πάρε μέρος σ’ ένα ιδιότυπο κινηματογραφικό κουίζ, καθώς οι αναφορές στο “Shadow Of Doubt” (o ίδιος ο Miller παραδέχθηκε πως το εφαλτήριο του σεναρίου ήταν η συγκεκριμένη ταινία) του τεράστιου Alfred Hitchcock είναι δεκάδες, όπως και γενικότερα στη φιλμογραφία του σπουδαίου Βρετανού δημιουργού.

Εξαιρετικές οι ερμηνείες των τριών πρωταγωνιστών. Ο Matthew Goode σαγηνευτικά κακός. Η Mia Wasikowska γοτθικά απόκοσμη. Κράξιμο πέφτει από αρκετούς κριτικούς για την «πλαστική» Nicole Kidman. Κρίμα που λόγω των επεμβάσεων της (δέντρο), χάσανε την ερμηνεία της (δέντρο). Απλά απόλαυσε το μονόλογο της, που αφορά την οδυνηρή διερεύνηση των δεσμών αίματος, και θα θυμηθείς, γιατί κάποτε θεωρούταν η σπουδαιότερη ηθοποιός της γενιάς της.

Αν και για το δόλιο τούτο αρθογράφο το σενάριο είναι το Α και το Ω της κάθε ταινίας, βάζοντας στο ζύγι σκηνοθεσία, ερμηνείες, μουσική, για το υψηλής αισθητικής “Stoker”, το οποίο καταναλώνεται ιδανικά σε κάποια σκοτεινή αίθουσα και όχι στην περιορισμένων δυνατοτήτων οθόνη της τηλεόρασης ή του υπολογιστή σου, τίποτα λιγότερο από…

3.5/5

Πάρε και το trailer της ταινίας:

Το “Becomes The Color” της Emily Wells από τους τίτλους τέλους της ταινίας:

Μία από τα 11 αριστουργηματικές συνθέσεις του Clint Mansell που αποτελούν το score της ταινίας:

http://www.youtube.com/watch?v=M0t_XAxOddc

 

Best of internet