Την αγαπάμε την επιστημονική φαντασία, φίλες και φίλοι. Θέλουμε να την δούμε ευτυχισμένη, να πηγαίνει μπροστά, να προοδεύει. Και γι’ αυτό ακριβώς θλιβόμαστε όταν την βλέπουμε να σπαταλάει τις δυνατότητές της. Όταν βλέπουμε το σύγχρονο κινηματογραφικό sci-fi να γίνεται κοινότοπο, ομοιόμορφο, τυποποιημένο, χωρίς φαντασία, πρωτοτυπία ή φιλοδοξία. Κατά μία έννοια, είναι αντιφατικό το γεγονός ότι το κατεξοχήν μελλοντολογικό και ριζοσπαστικό genre καταλήγει συχνότατα να γίνεται το πιο ανέμπνευστο και πεζό. Ευτυχώς, όμως, υπάρχουν εξαιρέσεις – εξαιρέσεις αλλόκοτης κινηματογραφικής επιστημονικής φαντασίας που έχουν σκοπό να παίξουν με το είδος και να μας χαρίσουν απλόχερα mindfucks.

Ήδη από τα μέσα της χρονιάς, αυτής της περίεργης κορονοχρονιάς, είχαμε επιστήσει την προσοχή σας στο Vivarium, λέγοντας πως είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες που κυκλοφορούν μέσα στο 2020. Η ταινία του Lorcan Finnegan έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της πέρσι στο φεστιβάλ των Καννών, ενώ από αυτή τη βδομάδα αρχίζει να προβάλλεται στα ελληνικά σινεμά σε διανομή της Weird Wave. Στα χαρτιά, η ιστορία που αφηγείται είναι απλή. Καθώς ένα ζευγάρι ψάχνει να αγοράσει ένα σπίτι, ακολουθεί έναν μυστηριώδη μεσίτη και παγιδεύεται σε ένα παράξενο προάστιο. Ο τρόπος που εκτυλίσσεται όμως είναι που έχει το ζουμί.

Από τη μία, ο Finnegan έχει μια ιδιαίτερη σουρεαλιστική αισθητική που (ευτυχώς) ξεφεύγει από την οπτική ομοιομορφία που βλέπουμε σε πολλές ταινίες του είδους. Παράλληλα, η εφιαλτική ατμόσφαιρα που περιβάλει το ζευγάρι έχει κάτι από την καλτίλα που αγαπήσαμε στο παλιακό sci-fi του The Twilight Zone ή των ταινιών παράνοιας τύπου The Stepford Wives και The Invasion of the Body Snatchers. Βασικό ατού του Vivarium όμως, από την άλλη, είναι το πρωταγωνιστικό δίδυμο. Ο Jesse Eisenberg δίνει εδώ μια από τις καλύτερες ερμηνείες του τα τελευταία χρόνια, εξελισσόμενος αθόρυβα σε έναν από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του. Κι η Imogen Poots στέκεται επίσης πολύ καλά, κάτι που έχει αποδείξει και σε ταινίες σαν το Knight of Cups ή το Green Room στο πρόσφατο παρελθόν. Για την ιστορία, οι δυο τους συμπρωταγωνίστησαν επίσης πέρσι στο υπερ-τίμιο The Art of Self-Defense.

Δεν θα πούμε περισσότερα για την ταινία, γιατί θα είναι κρίμα να σας σποϊλεριάσουμε έστω και στο ελάχιστο. Καλύτερα να ανακαλύψετε μόνοι σας το τι σκατά συμβαίνει στο Vivarium. Θα πούμε όμως ότι η ταινία καταφέρνει να ξεπεράσει το αρχικό sci-fi premise της και να αναδειχτεί σε ένα εξυπνότατο και πειστικότατο θρίλερ προσωπικού/οικογενειακού τρόμου, διανθισμένο με ιδιαίτερα ευχάριστες πινελιές σκοτεινού χιούμορ και με μια εντελώς μοναδική οπτική αισθητική. Γενικά, δεν ζητάμε πολλά. Θέλουμε απλά επιστημονική φαντασία με στυλ και με ουσία. Τόσο δύσκολο είναι πια;