Quantcast

We Take Berlin: Τα λέμε στη φετινή Berlinale, γιατί το Βερολίνο είναι η νέα Αθήνα

Όλα όσα θα δούμε και θα κάνουμε στο 70ό Φεστιβάλ Βερολίνου

Αλέξανδρος Παπαγεωργίου

20 Φεβρουαρίου 2020

Ενδέχεται να ετοιμάζεστε ήδη να γράψετε στα βερολίνα σας αυτήν την πληροφορία, αγαπητές αναγνώστριες κι αγαπητοί αναγνώστες, αλλά καλό θα ήταν να μην βιαστείτε και τόσο πολύ. Όχι γιατί αυτά που πρόκειται να σας πούμε είναι τόσο σημαντικά πια, αλλά επειδή γενικά καλό θα ήτο να μην βιάζεστε και τόσο. Ναι, λοιπόν, όπως πιθανόν να καταλάβατε ήδη χρησιμοποιώντας τις ειδικές σας ικανότητες στην ανάγνωση και την κατανόηση τίτλων, το φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου ετοιμάζεται να ξεκινήσει – κι εμείς θα είμαστε εκεί.

Έχοντας ξεμπερδέψει με το γεγονός ότι πλέον η πάλαι πότε ένδοξη γερμανική πόλη δεν κλάνει μία μπροστά στην Αθήνα, σας ενημερώνουμε ότι το επετειακό 70ό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου ανοίγει σήμερα, 20 Φεβρουαρίου, τις πύλες του για 10 μέρες γεμάτες σινεμά, σούξου μούξου και πίρι πίρι. Α, ναι, επίσης θα έχει 300 ταινίες, 18 εκ των οποίων θα διεκδικήσουν την Χρυσή Άρκτο της διοργάνωσης. Τι θα κάνουμε εμείς εκεί, ακούμε ήδη να μην ρωτάτε, αγαπητοί φίλοι. Μα είναι πολύ απλό: θα δούμε ταινίες, θα γράψουμε άρθρα, θα πάρουμε συνεντεύξεις, τα γνωστά.

Χοντρικά, λοιπόν, αυτά που περιμένουμε εμείς από την φετινή 70ή Berlinale (κι αυτά με τα οποία θα ασχοληθούμε δηλαδή) είναι τα εξής.

Ο αέρας της αλλαγής

Εντάξει, όχι τόσο μεγάλη αλλαγή όσο αυτή για την οποία μιλάει το ομώνυμο λυρικό έπος των Scorpions, αλλά κάτι κάνει. Μετά από σχεδόν 20 χρόνια στο τιμόνι της Berlinale, ο καλλιτεχνικός διευθυντής Dieter Kosslick αποσύρθηκε από τη διοργάνωση κι έδωσε τη θέση του στον Carlo Chatrian, πρώην επικεφαλής του φεστιβάλ του Λοκάρνο. Παρόλα αυτά, ενώ θα περίμενε κανείς πως ο συνδυασμός της 70ης επετείου και της αλλαγής διευθυντή θα οδηγούσαν σε ένα γκράντε φεστιβάλ, το φετινό πρόγραμμα του Βερολίνου είναι μάλλον αρκετά διακριτικό και ήπια συντηρητικό. ΟΚ, η αλήθεια είναι βέβαια πως, αν θέλεις να αλλάξεις κατεύθυνση σε έναν τόσο λεβιαθανικό οργανισμό, τότε θα πρέπει να είσαι αρκετά υπομονετικός. Έτσι είναι τα μεγάλα φεστιβάλ, ζουμερά αλλά και αργοκίνητα.

Σε σχετικο-άσχετα νέα, η αλλαγή συνεπήρε και το παρελθόν της Berlinale, αφού εσχάτως αποκαλύφθηκε ότι ο ιδρυτής και πρώτος καλλιτεχνικός διευθυντής της διοργάνωσης, Alfred Bauer, ήταν υψηλόβαθμο μέλος του ναζιστικό κόμματος. Αλήθεια, πώς τους είχε ξεφύγει αυτό σχεδόν έναν αιώνα τώρα; Έτσι, καταργήθηκε και το βραβείο Alfred Bauer Prize που απονεμόταν από το 1987 μέχρι φέτος. Κατά τ’ άλλα, ο διεθνής πανικός του κορονοϊού έχει οδηγήσει σε προβλήματα το φεστιβάλ, αφού από τη φετινή διοργάνωση θα απουσιάσουν οι Κινέζοι buyers που αναλαμβάνουν να διανέμουν τα αμερικάνικα και ευρωπαϊκά φιλμ στην κινεζική αγορά. Γενικά, καλά έχει πάει αυτό.

Οι μεγάλες πρεμιέρες

…δεν είναι και τόοοσο μεγάλες, αλλά υπάρχουν φυσικά κάμποσες ταινίες για τις οποίες ανυπομονούμε. Όσον αφορά τις επιλογές του διαγωνιστικού τμήματος, οι ταινίες που έχουμε ξεχωρίσει είναι οι εξής: το Undine του Christian Petzold (ο οποίος βρίσκεται σε πολύ καλό σερί μετά το Phoenix και το Transit), το The Roads Not Taken της λατρεμένης Sally Potter (δημιουργού του παντοτινά αγαπημένου Orlando), το Siberia του μεγάλου άρχοντα Abel Ferrara, το The Salt of Tears του παλαίμαχου Philippe Garrel, το Never Rarely Sometimes Always της Eliza Hittman που έρχεται βραβευμένο από το Sundance, το First Cow της πολύ-πολύ-πολύ αγαπημένης μας Kelly Reichardt, το Bad Tales των αδερφών D’ Innocenzo που πέρσι μας έδωσαν το πανέμορφο Boys Cry και το Days του βετεράνου Tsai Ming-liang.

Κατά τ’ άλλα, οι πιο ηχηρές πρεμιέρες του φετινού φεστιβάλ ξεκινάνε από το Pinocchio του γκανγκστερικού Matteo Garrone με τον Roberto Begnini και φτάνουν μέχρι την παγκόσμια πρεμιέρα της νέας ταινίας Pixar με τον τίτλο Onward, ενώ δια της απουσίας του λάμπει το The French Dispatch του Wes Anderson, ο οποίος είχε επιλέξει το Βερολίνο για την πρεμιέρα των τελευταίων του ταινιών, Grand Budapest Hotel και Isle of Dogs.

Αυτά που θέλουμε να μας εκπλήξουν

Γενικά, φεστιβάλ είναι, Berlinale είναι – οπότε πάντα αναμένουμε να πετύχουμε διαμαντάκια από το πουθενά. Ξεψαχνίζοντας το πρόγραμμα της φετινής διοργάνωσης, βέβαια, πετύχαμε κάμποσες ταινίες που μας έχουν ψήσει τα μάλα. Θα τις δούμε, λοιπόν, κι ελπίζουμε η μοίρα να τις φέρεις και προς κανένα ντόπιο φεστιβάλ την χρονιά που έρχεται. Για παράδειγμα, μας έχει κινήσει έντονα την περιέργεια το κορεάτικο Time to Hunt (μυρίζει λίγο νέο Parasite), το αυστραλιανό High Ground, το αργεντίνικο The Intruder, το βραζιλιάνικο All the Dead Ones και το ινδικό The Shepherdess and the Seven Songs.

Ταυτόχρονα, περιμένουμε και μια σειρά από νέες ταινίες δημιουργών που αγαπάμε, όπως το Shirley της Josephine Decker (τρέξτε να δείτε το Madeline’s Madeline), το Uppercase Print του Radu Jude (τρέξτε να δείτε το I Do Not Care If We Go Down in History as Barbarians), το Orphea των θεών Alexander Kluge και Khavn, το Stump the Guesser των ακόμα πιο θεών Guy Maddin και Evan Johnson και το Last and First Men του αδικοχαμένου μουσικού Jóhann Jóhannsson που αφηγείται η μαμά μας, Tilda Swinton.

Οι τηλεοπτικές σειρές

Αν μη τι άλλο, σε αντίθεση με τις Κάννες και σε συμφωνία με τη Βενετία, το Βερολίνο είναι ένα φεστιβάλ αρκετά ανοιχτό προς το τηλεοπτικό πεδίο γενικά και το Netflix ειδικότερα. Έτσι, φέτος η streaming πλατφόρμα θα φέρει στη Berlinale το The Eddy του Damien Chazelle και το τηλεοπτικό Freud (ναι, μια σειρά για τον daddy της ψυχανάλυσης). Παράλληλα, το τηλεοπτικό πρόγραμμα της Berlinale 2020 θα περιλαμβάνει το Stateless με την Cate Blanchett και το Dispatches from Elsewhere του Jason Segel, τα οποία ανήκουν στα δίκτυα ABC και AMC αντίστοιχα. Ανάμεσα σ’ αυτές τις σειρές, παρεμπιπτόντως, θα βρίσκεται και το Trigonometry του BBC που έχει για σκηνοθέτιδα την  Αθηνά-Ραχήλ Τσαγγάρη.

Οι ελληνικές συμμετοχές

Και μιας και το ‘φερε η κουβέντα, ναι, για άλλη μια χρονιά το ελληνικό πρόγραμμα της Berlinale θα είναι πλούσιο. Πρώτα απ’ όλα, το τμήμα Panorama θα φιλοξενεί το Digger του Γιώργη Γρηγοράκη και το Pari του Σιαμάκ Ετεμάντι, ενώ στο τμήμα Perspektive Deutsches Kino θα δούμε το Sisters Apart της Δάφνης Χαριζάνη. Παράλληλα, στο τμήμα Berlinale Talents θα βρεθεί ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Κώστας Αντωνόπουλος, ο παραγωγός Δημήτρης Τσακαλέας, ο σκηνοθέτης Θωμάς Κούνστλερ, η διανομέας ταινιών Βίκυ Αντωνοπούλου και η παραγωγός Αντιγόνη Ρώτα που θα παρουσιάσει ένα σχέδιο για την μεγάλου μήκους ταινία Faraway μαζί με τον σκηνοθέτη Γιώργο Ζώη.

Και last but not least, που λένε, είμαστε πολύ χαρούμενοι που θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε επίσης την Αναπαράσταση του Θόδωρου Αγγελόπουλου σε μια τιμητική προβολή στο Forum, αφού τόσο η ταινία όσο και το τμήμα του φεστιβάλ κλείνουν φέτος τα 50 χρόνια ζωής. Τότε, πίσω στο 1970, η Αναπαράσταση προβλήθηκε στο Βερολίνο και κέρδισε το βραβείο της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου. Πενήντα χρόνια μετά, λοιπόν, ο γκασταρμπάιτερ επιστρέφει στη Γερμανία.

Best of internet