Λοιπόν, αγαπητοί αναγνώστες κι αγαπητές αναγνώστριες, δεν έχει νόημα να κρυβόμαστε άλλο: ήρθε αυτή η εποχή του χρόνου. Όσο αδιαφορούμε για Χριστούγεννα, οικογένειες, κωλοχώρια, πρωτοχρονιάτικα πάρτι και άλλα καταθλιπτικά πράγματα, άλλο τόσο παθιαζόμαστε από την προοπτική να περάσουμε τον τελευταίο μήνα του χρόνου φτιάχνοντας λίστες. Με άλλα λόγια, κηρύσσουμε την έναρξη της κυνηγετικής περιόδου της λίστας.
Φέτος είναι μια ιδιαίτερη χρονιά βέβαια, δεδομένου ότι σηματοδοτεί επίσης το τέλος της δεκαετίας. Θα τα πούμε (πολύ) αναλυτικότερα γι’ αυτό φυσικά, καθώς θα κάνουμε κι εμείς την μεγα-ανασκόπησή μας για τα 10s, αλλά προς το παρόν θα μείνουμε προσγειωμένοι ώστε να το χτίσουμε σιγά σιγά, βήμα βήμα, πόρτα πόρτα. Για αρχή, λοιπόν, είπαμε να ξεκινήσουμε με κάτι που προηγείται της εξόδου μιας ταινίας στις αίθουσες κι είναι μια αυτοτελής τέχνη από μόνη της: την κινηματογραφική αφίσα.
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος ξεψαχνίζουμε το έτος που τελειώνει ξεκινώντας ως εξής: κάτσαμε και χαζέψαμε ξανά καμιά 200ριά κινηματογραφικές αφίσες του 2019, κι αφού άλλοτε τα μάτια μας δάκρυσαν από χαρά κι άλλοτε από πόνο, διαλέξαμε τις 10 που αγαπήσαμε περισσότερο – για διαφορετικούς λόγους την καθεμιά. Αυτές είναι:
To Toy Story 4 κυκλοφόρησε στις 21 Ιουνίου το περασμένο καλοκαίρι. Την ίδια μέρα, έβγαινε και το νέο Child’s Play, δηλαδή η Κούκλα του Σατανά. Το αποτέλεσμα ήταν υπέροχες, πετσοκοπτικές, πανέξυπνες αφίσες σαν αυτήν.
Όλα όσα συμβολίζει και αγγίζει στην καρδιά μας το Star Wars βρίσκονται σε αυτήν εδώ την αφίσα – με όλη την μεγαλοπρέπεια και την αφέλειά τους. Αν δεν το καταλαβαίνετε αυτό, τότε δε μπορούμε να συνεννοηθούμε.
Υπάρχει μια ειδική κατηγορία περιπτώσεων που παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον: οι αδιάφορες sci-fi ταινίες με τις υπέροχα μοντερνιστικές αφίσες. Το Aniara είναι μια απ’ αυτές – κι η αυτοσυγκράτηση να μην κάνουμε εύκολο λογοπαίγνιο με τον τίτλο είναι ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που έχουμε κάνει ποτέ.
Μια άλλη κατηγορία βέβαια, ακόμα πιο αγαπημένη, είναι οι περίτεχνες κινέζικες αφίσες για mainstream χολιγουντιανές ταινίες. Exhibit A: αυτή εδώ η αφισάρα που βγήκε φέτος για το Avengers: Endgame που έβαλε τον προσωρινό επίλογο του Marvel Cinematic Universe.
Δεν θέλουμε να αδικήσουμε υπερβολικά το Ad Astra και να πούμε ότι είναι τόσο ανιαρό όσο το Aniara (σόρι δεν κρατηθήκαμε τελικά), αλλά θα αρκεστούμε στο να πούμε ότι αυτή η αφίσα είναι καλύτερη από την ταινία.
Μπορεί νέα ταινία του Μπομπ Σφουγγαράκη να άλλαξε όνομα και πλέον να λέγεται Sponge on the Run αντί για It’s a Beautiful Sponge, αλλά αυτό που δεν αλλάζει είναι το πόσο υπέροχα τρύπια είναι αυτή η αφίσα. Οι άνθρωποι ξέρουν πού απευθύνονται και μπράβο τους.
Όπως καταλαβαίνετε, υπάρχει ένα pattern εδώ. Παραδεχόμαστε πως εν γένει τείνουμε προς την ψυχεδέλεια ως αισθητική κι ως state of mind, αλλά δεν φταίμε εμείς: απλά δείτε πόσο εκθαμβωτική είναι αυτή η αφίσα του επερχόμενου Wonder Woman.
Δεν είναι μόνο ότι αυτή η αφίσα συλλαμβάνει τέλεια την υγρή και σκοτεινή neo(n)-noir ατμόσφαιρα του John Wick 3. Είναι επίσης κι ότι, τοποθετώντας τον Keanu Reeves έξω από την πόρτα του Continental κι αναγκάζοντάς μας να διαβάσουμε ανάποδα, συνδέεται διακριτικά και όμορφα με την ίδια την ιστορία της ταινίας. Εύγε.
Κάτι λέγαμε για τις κινέζικες αφίσες υπερηρωικών ταινίων, έτσι; Ε, εδώ έχουμε αυτό εδώ το αριστούργημα. Όσο απογοητευτικό αποδείχτηκε τελικά το X-Men: Dark Phoenix, άλλο τόσο γιατρικό για τα κουρασμένα μάτια μας αποτελεί αυτή εδώ η αφίσα.
Είναι μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς κι είναι κρίμα που πέρασε σχετικά απαρατήρητη. Το Portrait of a Lady on Fire της Celine Sciamma είναι ένα πράγμα υπέροχο, γεμάτο φωτιά και χρώμα – όπως ακριβώς κι αυτή η αφίσα. Ένα αληθινό έργο τέχνης.
