Ήρθε λοιπόν το καλοκαίρι αγαπητές φίλες και φίλοι – για την ακρίβεια είμαστε στο γλυκά καυτό μέσον του, στο σημείο μετά από το οποίο η φάση αρχίζει να απογειώνεται απότομα. Εκτός από εποχή ζέστης, πάρτι, διακοπών και μπάνιων όμως, το καλοκαίρι είναι η εποχή των πιο ζόρικων ντέρμπι, στα οποία μάλιστα καλείστε να πάρετε μέρος και να παίξετε σαν να μην υπάρχει αύριο.

«Μα το καλοκαίρι δεν έχει ντέρμπι», ίσως πει κάποιος ανυποψίαστος. «Το καλοκαίρι έχει μόνο φιλικά». Κι όμως, το καλοκαίρι έχει ντέρμπι και μάλιστα από τα πιο δύσκολα – μόνο που δεν έχουνε να κάνουν με τα γνωστά αθλήματα: Εδώ δε μιλάμε για ποδόσφαιρο που έχει να μας προσφέρει μόνο ματς με λιγότερη ένταση από απογευματινό τσάι και ανταποκρίσεις από τα Τρία Πέντε Πηγάδια, εδώ μιλάμε για τη χαρά που λέγεται μπύρα και τα μεγάλα ερωτήματα που έχουν να κάνουμε αυτή.

Γιατί πρέπει να παρθούν κάποιες πάρα πολύ σημαντικές αποφάσεις, σε ζητήματα μπύρας που ταλανίζουν εδώ και χρόνια την κουλτούρα μας, τον πολιτισμό μας, την κοινωνία μας, την ζωή μας και τα πάντα. Που έχουν προκαλέσει τεράστιες συζητήσεις, που έχουν διχάσει γενιές και γενιές. Τη λύση θα δώσετε εσείς οι ίδιοι με την (έμπυρη) ψήφο σας.

Γιατί εδώ έχουμε να ξεκαθαρίσουμε μερικά κεφαλαιώδη διλήμματα ως προς την μέγιστη απόλαυση μιας παγωμένης μπύρας.

Μπύρα με ταινία ή μπύρα με αγώνα;

Ψηφίστε!

Εννοείται με ταινία:

Γιατί να κάτσει να ασχοληθεί κανείς με τους αφηνιασμένους φαν των σπορ που ουρλιάζουν σαν κογιότ όταν υπάρχει ένα υπέροχο θερινό σινεμά; Η μέρα σβήνει, Αθήνα είσαι καμίνι, οι τίτλοι αρχής πέφτουν, η ταινία γνωστή κι αγαπημένη ή πολλά υποσχόμενη και το σινεμά είναι μισογεμάτο. Και το πιο σημαντικό: Η ΑΛΦΑ Weiss παγωμένη, γιατί η φινετσάτη γεύση μιας Weiss μπύρας είναι ό,τι χρειάζεται μια κινηματογραφική βραδιά.

Φυσικά με αγώνα:

Τι είμαστε για να συνδυάζουμε μπύρα με σινεμά, ο ποιητής Φανφάρας; Η μπυράρα θέλει ματσάρα κι αν δε βρίσκεται ματσάρα κανένα πρόβλημα, μπορούμε να δούμε και το τελευταίο φιλικό που υπάρχει ή ή και αγώνες από το Δ’ τοπικό Ελβετίας σε επανάληψη, μέχρι να μάθουμε απέξω όλο τον πάγκο με τα χαϊδευτικά τους ονόματα. Keep the μπύρες coming και το΄χουμε!

Μπύρα με θαλασσινά ή μπύρα με μπέργκερ;

Ψηφίστε:

Εννοείται με θαλασσινά:

Η ζωή θέλει φινέτσα αλλά ακόμη κι αν δε θέλει, από κρέατα και ψωμιά έχουμε φάει μέχρι το 2100 και επίσης είναι καλοκαίρι. Το καλοκαίρι ζητάει θάλασσα και η θάλασσα χαρίζει θαλασσινά, όποτε βάζουμε ποιότητα στη ζωή μας απολαμβάνοντας την ΑΛΦΑ Weiss κρύα, της οποίας η γεύση και τα αρώματα συνδυάζονται άψογα με πεντανόστιμους θαλασσινούς μεζέδες. Γιατί το αξίζουμε.

Φυσικά με μπέργκερ:

Εντάξει νόστιμα τα θαλασσινά (για να το λένε όλοι δηλαδή, μάλλον έτσι θα είναι), αλλά είναι φρούτα και το φαγητό το παίρνουμε στα σοβαρά. Κι επειδή το παίρνουμε στα σοβαρά και η ζωή (και η γεύση) θέλει να τη ζεις με πλούσια τα ελέη, η απάντηση σε όλα τα προβλήματα της ζωής είναι ένα τεράστιο, μερακλήδικο, καλοψημένο αλλά ζουμερό μπέργκερ με μια παγωμένη βαρελίσια να το συνοδεύει. Ή και δύο, για μιζέριες είμαστε;

Μπύρα στο νησί ή μπύρα στην πόλη;

Ψηφίστε!

Εννοείται στο νησί:

Μία είναι η σκέψη που κάνουμε όλη τη χρονιά: Πότε θα πάρουμε άδεια, πότε θα μπούμε στο καράβι να φύγουμε από το καμίνι, πότε θα φτάσουμε στο πανέμορφο νησάκι, πότε θα ανεβούμε μέχρι τη χώρα ακριβώς την ώρα που πέφτει ο ήλιος και φυσάει αεράκι, πότε θα κοιτάξουμε σαν πασάδες από ψηλά την πανέμορφη θέα με ηλιοβασίλεμα. Κάτι λείπει; Είναι η πρώτη γουλιά παγωμένη ΑΛΦΑ Weiss την ώρα που συμβαίνουν όλα αυτά, με τη γεύση της να περιέχει κάτι από την αλμύρα του θαλασσινού αέρα. Εκεί που γίνονται όλα τέλεια.

Φυσικά στην πόλη:

Να την κάνεις μαζί με μιλιούνια άλλους από την πόλη που είστε στοιβαγμένοι όλοι μαζί για να πάτε να στοιβαχθείτε σε ένα νησί, όπου τα πάντα είναι πανάκριβα και πληρώνουμε ένα σκασμό λεφτά για να μείνουμε στο κελάρι του καθενός. Άμα μπροστά σε αυτή την εικόνα φωνάζετε το αυτονόητο Ε ΟΧΙ, τότε ξέρετε μόνοι σας ποια είναι η φάση. Η ιδανική γουλιά μπύρα είναι σε μια αδεια πόλη, με άπειρη ησυχία, μηδενική κίνηση και άφθονος χώρος σε όλα τα ωραία στέκια. Πόλη για την πάρτη μας και εβίβα.