Υπάρχουν γιορτές για όλα τα γούστα, έθιμα για κάθε πεποίθηση, πιστοί όλων των θρησκειών και παραδόσεις από όλο τον πλανήτη που όλες είναι καλό να τις σεβόμαστε και να τις εκτιμούμε. Κανείς δεν διαφωνεί, υπάρχουν όλα αυτά.

ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Η ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ.

Αυτή η αρχοντική παράδοση όπου όλη η παρέα συνευρίσκεται αγαπημένη για να ανταλλάξει αγάπη και γαστρονομικές εμπειρίες.

Εκείνη η μέρα που συμβαίνει λίγο πριν την άνοιξη και ο καιρός δεν έχει ανοίξει ακόμα αλλά το κρύο δεν είναι απαγορευτικά τσουχτερό. Οπότε οι μερακλήδες ψήστες βγάζουν τις ψησταριές στας εξοχάς (ολογράφως, το μπαλκόνι του σπιτιού).

Εκείνη η ημέρα που το πιο βασικό είναι η παρέα στην οποία όλοι είναι ίσοι γύρω απο το τραπέζι. Αλλά που ένας άνθρωπος είναι πιο ίσος απο τους άλλους.

Ένας άνθρωπος που έχει την τιμητική του γιατί αυτή η ημέρα είναι η μέρα του.

Ό,τι είναι η γιορτή της μανούλας για τη μαμά σας, ό,τι είναι η βραδιά των Όσκαρ για τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο, ό,τι είναι οι εκλογές για τον Ηλία Νικολακόπουλο και ό,τι είναι ο τελικός Τσάμπιονς Λίγκ για τον Χρήστο Σωτηρακόπουλο, όλα αυτά μαζί είναι η Τσικνοπέμπτη για τον Μερακλή Ψήστη της παρέας.

Όλες τις προηγούμενες μέρες βρίσκεται σε παροξυσμό οργάνωσης. Έχει προγραμματίσει ποιός θα αγοράσει τι και απο που, δύο μήνες πριν. Το κρέας έχει προδιαγραφές ποιότητας που θα ζήλευαν κοσμηματοπωλεία στο Παρίσι. Έχει ξυπνήσει από το χάραμα για να επιμεληθεί το σημείο του εγκλήματος. Τα σύνεργα του είναι τοποθετημένα με γεωμετρική αρμονία, όπως αυτά ενός κορυφαίου χειρουργού, ακόμα περισσότερο, όπως αυτά ενός καλλιτέχνη της αναγέννησης.

Δίπλα σε όλες τις τσιμπίδες, τις λαβίδες, τις πηρούνες βρίσκονται τα βάζα με τα κοκτεηλ μυρωδικών που μεταφέρονται από παππού σε παππού, καθώς και μπουκαλάκια με μυστικούς χυμούς με τους οποίους κάθε τόσο ραντίζει το κρέας.

Δίπλα σε όλα αυτά, η Hellmann’s, σταθερά στο πλάι του για να απογειώσει τη γεύση.

Τότε μόνο όλα είναι έτοιμα ώστε ο Μύστης του γκριλλ να ξεκινήσει το σημαντικό του έργο.

Αυτή την Τσικνοπέμπτη υμνούμε τους νομπελίστες του μπαρμπεκιού με μερικές ιστορίες που θυμόμαστε εμείς.

Ο Κώστας μνημονεύει εκείνο τον μερακλή δικτάτορα της ψησταριάς, που τον πήγε στον Παράδεισο

Είναι καλοκαίρι, βρισκόμαστε στο καλοκαιρινό μας φέουδο αναψυχής (ορεινό χωριό της Ηπείρου), έχουμε αράξει με μεγάλη παρέα έξω από εκλεκτό ορειβατικό καταφύγιο, μέσα στα έλατα και πίνουμε τα προβλεπόμενα τσίπουρα για να ζεσταθούμε. Η κατάσταση γενικώς είναι έκτακτη, απλά έχει πάει βράδυ και παρότι γινόμαστε σιγά σιγά κομοδίνα, μπορούμε να αντιληφθούμε ότι λυσσάμε από πείνα.

Κάποιοι επίλεκτοι ξεκινούν λοιπόν για την χασαποταβέρνα – διοικητήριο του διπλανού χωριού, για να προμηθευτούν κρέατα για σοβαρό μπάρμπεκιου έξω από το καταφύγιο. Εκεί όμως ο μουστακαλής χασάπης τους κερνάει τσίπουρα όσο κόβονται οι μπριζόλες, με αποτέλεσμα οι εναπομένοντες να έχουμε πέσει πάνω σε σαλάτες, πατάτες, χαρτοπετσέτες, τραπεζομάντηλα, νύχια και γενικά ό,τι βρίσκεται για να ξεχαστεί η πείνα.

Τα ημίμετρα όμως δεν είναι αρκετά, οπότε η αναμονή για το κοψίδ’ είναι αβάσταχτη. Γίνεται δε ακόμη ισχυρότερη γιατί παρότι τα κομάντα επέστρεψαν τροπαιούχα εκείνη τη στιγμή συνέβη ένα μικρό πραξικόπημα στην κουζίνα. Ο Γιώργος, ο επαρχιώτης αρχιψήστης με phd στην μπριζόλα με γρήγορες κινήσεις διώχνει τους πάντες γύρω και κοντά στην Ψησταριά του φωνάζοντας «ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ, ΤΩΡΑ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ ΕΓΩ».

Τελικά η αναμονή άξιζε και ανταμείφθηκε. Τα υπέροχα, ζουμερά, εκλεκτά, επικολυρικά κοψίδια αρχίζουν να βγαίνουν στις 11.30 το βράδυ αλλά τίποτε δε μπορεί να με σταματήσει: Mέσα σε μισή ώρα, τρώω 6 (έξι) μπριζόλες (ε, και κάτι παντσέτες). Σε κάποια στιγμή διαύγειας, συνειδητοποιώ το μέγεθος της κτηνωδίας που συντελέσθηκε αλλά είναι πια αργά.

Η επόμενη μέρα πέρασε με σόδες, πονόκοιλο και μετάνοια για τις αμαρτίες μου. Worth it, σε κάθε περίπτωση.

Ο Αλέξανδρος εξηγεί ποιός είναι ο καλός ψήστης:

Η Τσικνοπέμπτη, από αρχαιοτάτων χρόνων, είναι η κατεξοχήν ημέρα όπου όλοι θυμούνται ότι αποτελούν μερακλήδες ψήστες, παρότι όλον τον υπόλοιπο καιρό η μεγαλύτερη επαφή που έχουν με την ψησταριά είναι ότι πέρασαν πίσω από την πλατεία Κάνιγγος ή ότι είδανε Κυριακή στο Χωριό στην ΕΡΤ3. Αυτή την Τσικνοπέμπτη, και κάθε Τσικνοπέμπτη, ας υμνήσουμε επιπλέον τον μερακλή ψήστη που όχι απλώς κάνει τα απαραίτητα μαγικά πάνω από την ψησταριά του, αλλά έχει και ένα επιπλέον προσόν: Δεν είναι ποζεράς. Μην είστε ποζεράδες αγαπητοί φίλοι.

O Σπύρος Δ. μοιράζεται μαζί σας τα δύο πιο σημαντικά ψηστικά τιπς που υπάρχουν

Πρώτον, κρατάς πάντα την στάχτη μετά το ψήσιμο.

Δεύτερον, Παίρνεις χαρτί κουζίνας το κάνεις μπαλάκι και του δημιουργείς μια λακουβίτσα στην μέση. Βάζεις μπόλικο λάδι και το ανάβεις. Καίει για ώρα και δεν χρειάζεσαι ούτε προσανάματα ούτε τίποτα. Φίλαγα τα χέρια του ανθρώπου που μου το μαθε (Ο Πάνος ο Pάπερ ο φίλος μου).

O Λευτέρης θυμάται την στιγμή που η Hellmann’s του έσωσε τη ζωή

Τσικνοπέμπτη 2012. Δε θα ξεχαστεί ποτέ εκεί η θριαμβευτική Πέμπτη, καθώς συνέβη ένα κοσμοιστορικό γεγονός που άλλαξε την Ιστορία της Τσικνοπέμπτης, των μπάρμπεκιου και γενικά το σύμπαν του ψησίματος.

Τη Τσικνοπέμπτη εκείνη δώσαμε το καθορισμένο ραντεβού στο μερακλήδικο κρεοπωλείο της γειτονιάς. Έπρεπε να παρθούν δύσκολες αποφάσεις στην ποσότητα και στο είδος των κρεάτων καθώς και να θέσουμε τους κανόνες του Μπάρμπεκιου: Δεντρολίβανο στη φωτιά, να μην αφήνουμε πολύ τους “Ψήνεις – Τρως ταυτόχρονα” να αράζουν και πολύ πάνω από την ψησταριά αλλά και την τιμωρία που πρέπει να υποστούν αυτοί που θα θελήσουν σαλάτα…

Μέτα από αυτό το κρίσιμο τρίωρο και αφού έγιναν οι απαραίτητες διαδικασίες όπως άναμμα κάρβουνων με ειδικό πιστολάκι, γεμίσμα πάγου στο ψυγειάκι για την σωστή μπυροκατάσταση και η επιλογή σωστής βεράντας για να μην φωνάξουν την Πυροσβεστική (True Story), ήρθε η επιλογή της αλοιφής για να έχουμε 100% σωστή παλιά ορθόδοξη Τσικνοπέμπτη.

Το μενού είχε το εξής: Τζατζίκι με Πεντακόσιες εκατόν τριάντα πέντε χιλιάδες σκελίδες σκόρδου και την πιο καυτερή Τυροκαυτερή της πιάτσας.

Έλα όμως που ένας μύσταρος της γαστρονομίας αποφάσισε να κάνει την στρατηγική κίνηση μάτ: Να φέρει την επική Σάλτσα Barbeque της Hellmann’s και να μας προτρέψει να αλείψουμε το κρέας με αυτήν την ώρα του ψησίματος. Τα είδαμε όλα.

Άλλαξε όλο μας το είναι. Σχεδόν παίχτηκε ξύλο για το ποιος άδειασε όλη την συσκευασία. Παίζει να ήταν η πρώτη ιστορικά καταγεγραμμένη Τσικνοπέμπτη που έμεινε τζατζίκι στο τραπέζι. Εκ τότε, σε κάθε Τσικνοπέμπτη μπορεί να γίνονται όλων των ειδών οι πειραματισμοί σε κρέατα (ναι κοτόπουλο, σε εσένα μιλάω) αλλά η Barbeque Sauce παραμένει εκεί για να δίνει την πικάντικη γεύση στο τραπέζι.

Ωδή σε αυτήν λοιπόν. Ωδή και στους ψήστες της παρέας.

Για μερακλήδικο ψήσιμο και φέτος δοκιμάστε να τσεκάρετε τις συνταγές στο site της Hellmann’s μαζί με χρήσιμα tips καθώς και τα hashtags #grillingday και #hellmannsgr για επικό τσίκνισμα και φέτος.

Καλή χρονιά!