Το να είσαι συντάκτης του Luben.TV, αγαπητοί φίλοι, έχει ευχάριστες στιγμές, όσο και εντελώς φρικιαστικές. Για κάποιο λόγο, τον οποίο δύσκολα μπορεί να εντοπίσει κανείς, το ελληνικό ίντερνετ έχει βρεθεί στη θέση στην οποία πολώνεται και διχάζεται για ένα τραγούδι της Monika τον Ιούλιο του 2017. Οπότε στις φρικιαστικές στιγμές, συγκαταλέγεται σίγουρα και η φορά που χρειάστηκε να παίξουμε το νέο πόνημα της τραγουδοποιού Μόνικα για πάνω απο 20 δευτερόλεπτα μέσα στο γραφείο μας. Διοτι εμείς είμαστε ρεπορτερς, αγαπητοί φίλοι, πρώτα ζούμε και μετά γράφουμε.
Στα 4 λεπτά και 13 δευτερόλεπτα που κράτησε το κομμάτι πέρασαν από τα μάτια μας όλων των ειδών οι ευχάριστες εικόνες που θα ήθελε η Μόνικα να μας προξενήσει:
Στο μαγευτικό ταξίδι όπου φυσάει το δροσερό αεράκι το οποίο επηρέασε την Μόνικα που έγραψε το τραγούδι “at her beach house in Astros Kinourias” ακούμε σχεδόν όλων των ειδών τους ήχους που μπορεί να παράξει ένα ανθρώπινο λαρύγγι εκτός από αυτές που θα ταίριαζαν με την ενορχήστρωση της “Στάλας”: Δηλαδή μιας ξεκούρδιστης λατέρνας, ενός μεταχειρισμένου γιαμάχα και δεκατριών χιλιάδων λέξεων σε πληρωμένα μέσα σε όλο το ελληνικό ιντερνετ.
Το σκηνικό αυτό, που μοιάζει να είναι αποκύημα της φαντασίας του 2007 στο πως θα οραματιζόταν το 2017, φαίνεται ότι εξελίσσεται σε ένα σκάνδαλο #Monikagate, κυρίως όσον αφορά στην προφορά της τραγουδίστριας, η οποία φαίνεται ερμηνευτικά να έχει πάθει Αλίκη Βουγιουκλάκη και στιχουργικά να έχει πάθει θείο Αιμίλιο.
Αυτό που από κάποιους μεταφέρθηκε ως «H υπέροχη «Στάλα» της Μόνικα – Μόλις κυκλοφόρησε το πρώτο της ελληνόφωνο τραγούδι» είναι λανθασμένο, όχι μόνο επειδή δεν πρόκειται για το πρώτο ελληνόφωνό της τραγούδι, αλλά ακόμη περισσότερο το χάνει στο «υπέροχο». Αλλά πρόκειται σίγουρα για μια παράξενη υπόθεση, όπως του Μπέντζαμιν Μπαττον.
Στάλα
Στίχοι – Μουσική: θείος Αιμίλιος Monika
Θέλεις, μα δε ξέρεις αν το θέλεις
Την καρδιά μου παιδεύεις σαν ξένο βαρύ φυλαχτό
Μα, εκεί ψηλά στον ουρανό, τ’ αστέρια λάμπουνε για μας τα δυο
Τον έρωτά μας τραγουδούν, το ’να με τ’ άλλο πως φεγγοβολούν
Χίλιες φορές με κάθε σου πρώτη ματιά
Φεύγεις, όλο φεύγεις, με πικραίνεις
Τα ναζάκια σου κάνεις και πας να μου φύγεις ξανά
Μα, εγώ θα ψάξω να σε βρω, όλα τα λάθη σου τα συγχωρώ
Για τα ματάκια που κοιτώ και τα χειλάκια που γλυκοφιλώ
Σαν αεράκι-άκι, σαν θαλασσάκι καλοκαιρινό!
Βράδυ, κάθε βράδυ, κι αύριο πάλι
Εγώ θα τρέχω για σένα, θα διώχνω τον κάθε καημό
Στις γαλανές ακρογιαλιές, εκεί που αν πολύ θα σ’ αγαπώ
Χίλιες φορές με κάθε σου πρώτη ματιά
Πω, πω, πω, πω
Αχ, τι χαρά έχω απόψε!
Στάλα-στάλα γεμίζει η καρδιά μου, χορεύει ο ντουνιάς
Δώσε μαέστρο μια πενιά, μια γιορτινή, μια λεβεντοπενιά
Για τα ματάκια που κοιτώ και τα χειλάκια που γλυκοφιλώ
Σαν αεράκι-άκι, σαν θαλασσάκι καλοκαιρινό!
Και το Μαριώ, αχ το Μαριώ
