Όταν η φάση γύρω σου μοιάζει περισσότερο με κάποιο προχώ ινσταλέησον από κάποια ντοκουμέντα, παρά οτιδήποτε άλλο
Το επίπεδο δυσκολίας να διακρίνεις πλέον τι είναι πραγματικότητα και τι είναι μυθοπλασία απευθύνεται κυρίως σε δυνατούς λύτες, αγαπητοί φίλοι, ειδικά στην όμορφη μας χώρα το σωτήριο έτος του 2017. Πόσες είναι οι φορές τα τελευταία χρόνια που έχετε αναρωτηθεί αν αυτό που ζείτε και βλέπετε μπροστά στα μάτια σας είναι η πραγματικότητα ή ένα όνειρο μέσα σε ένα άλλο όνειρο; Πόσες φορές η πραγματικότητα που εξελισσόταν μπροστά στα φοβισμένα και αθώα μάτια σας ήταν ΠΟΛΎ ΣΚΛΗΡΉ για να τη δεχτείτε; Πόσες φορές σκεφτήκατε ότι όλο αυτό είναι μια φάρσα, ένα κόλπο εξωγήινων για να μας δοκιμάσουν ή -ακόμα καλύτερα- κάποιο πολύ ψαγμένο καλλιτεχνικό κόλπο για πολύ προχώ καταστάσεις. Ένα “ongoing residency” στην ελληνική δημόσια σφαίρα. Ίσως να είναι για κάποια περσόνα, κάποια περφόρμανς που γίνεται για τη Ντοκουμέντα ή για κάποια Μπιεννάλε και από συνήθεια και υπερβάλλον ζήλο συνεχίζουν ακόμα και σήμερα το περφόρμανς με αυταπάρνηση.
Ακολουθούν δέκα σημεία των καιρών που θα έβγαζαν πολύ περισσότερο νόημα έαν τα βλέπαμε με αυτή τη ματιά
Ο Πάτερ Κλεομένης, ή κατά κόσμον Ιάκωβος Χαλσκιώβ, απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών Αθήνας, έπλασε την περσόνα του «Πάτερ Κλεομένη» στο πλαίσιο της πτυχιακής του εργασίας, ενώ τον Ιούνιο του 2017 , όταν παρέδωσε την εργασία (για την οποία έλαβε ένα μεγαλοπρεπές «Αριστα»), στη συνέχεια ανέβασε τα βίντεο στο ίντερνετ. Η συνέχεια είναι λίγ0-πολύ γνωστή, το έργο του ξαφνικά απέκτησε ζωή, ακόμη περισσότερο έγινε viral και παρά το εξωφρενικό του πράγματος -από το ίδιο το όνομα και το παρουσιαστικό, μέχρι τους στόχους που ξορκίζει ως σατανιασμένους, ελάχιστοι μέχρι σήμερα έχουν υποψιαστεί ότι ο Πάτερ Κλεομένης δεν είναι υπαρκτός. Οτι δεν μπορεί να είναι υπαρκτός.
Χαρακτηριστικό ήταν το performance του Τέχνη Εναντίον Τέχνης, το οποίο βέβαια δημιούργησε εύλογες αντιδράσεις στους καλλιτεχνικούς κύκλους.
Ένα από τα πιο πρωτοποριακά project με απόλυτη συνέπεια προς το ύφος και τον meta σχολιασμό που κάνουν επί της νεοελληνικής πραγματικότητας είναι το έργο “EPSILON TV”, το οποίο ξεκίνησε το 2013 όταν ο υποτιμημένος καλλιτέχνης Βρυώνης αποφάσισε να δημιουργήσει τέχνη χρησιμοποιώντας συμβολικά τα ραδιοκύματα από τα οποία εξέπεμπε το κανάλι του Κουμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος, δημιουργώντας το “Epsilon TV” του οποίου την επιμέλεια ανέλαβε ο curator Μένιος Φουρθιώτης, γνωστός για παλαιότερα τολμηρά και πρωτοποριακά έργα του όπως το ‘Τζούλια Αλεξανδράτου’ (2010). Το έργο συνεχίζεται να εκτίθεται αλλά και να εξελίσσεται με την πάροδο του χρόνου. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
Πρωτοπόρος στη Digital Art με ένα σκληρό βλέμμα και αιχμηρό σχολιασμό της πραγματικότητας, ο Πάνος Καμμένος τάραξε τα λιμνάζοντα νερά της εγχώριας καλλιτεχνικής παραγωγής με αυτό το βραχύβιο έργο του το οποίο παρουσίαζε μια γραβάτα με πουτσάκια σε λευκό φόντο. Επεξηγηματικά λειτούργησε το ακριβώς επόμενο tweet, στο οποίο ο καλλιτέχνης δίνει τα credits στον γιό του. Το έργο έμεινε εκτεθειμένο στον κυβερνοχώρο για 5 ολόκληρα λεπτά και στη συνέχεια αποσύρθηκε από τον καλλιτέχνη, προφανώς επειδή είχε ήδη εκπληρώσει το σκοπό του.
Η σημαντικότητα και επιδραστικότητα του έργου γίνεται ευκολότερα αντιληπτή λαμβάνοντας υπ’ όψη τη πολυετή περφόρμανς του κ. Καμμένου ως «Υπουργού Εθνικής Άμυνας» με πολλά ζωντανά ινσταλέησον που προηγήθηκαν για προηγούμενες εκθέσεις, όπως η καταπληκτική του περφορμανς στη μπιενάλε Σαλαμίνας:
Panos Kammenos, ‘Taking a bow’ (2015), In Situ Performance, Salamina
Takis Tsoukalas, ‘Sourotiri’, In Situ performance
Από τους καλλιτέχνες με τρομερή συνέπεια στην περσόνα τους, ο Τάκης Τσουκαλάς με το πολυετές έργο του ‘Άντε Γειά” έχει πλέον εδραιωθεί στους καλλιτεχνικούς κύκλους του τόπου. Μέσα από την επαναληπτικότητα και την προσήλωση στην “ομάδα” ο καλλιτέχνης επαναδιαπραγματεύεται την ανάγκη του ανήκειν και της τελετουργίας μέσα από μια ναΐφ προσέγγιση. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στο collaboration ‘Takis – Akis’. Παράλληλα τρέχει η αναδρομική έκθεση του καλλιτέχνη στην Ταινιοθήκη του Πειραιά “Ade Gia – The Artist is Present” όπου οι εκπομπές του προβάλλονται για μερικά δευτερόλεπτα, όπου εμφανίζεται ζωντανά ο καλλιτέχνης και με το πρόσταγμα Άντε Γειά” εκκενώνει την αίθουσα.
Ένα εκπληκτικό έργο με αρχή μέση και τέλος, από τον πολυσχιδή εικαστικό και περφόρμερ Κωνταντίνο Μπογδάνο, ο οποίος σε ένα έργο Visual-Poetry έχτισε μια περσόνα με ημερομηνία αυτοκαταστροφής, όταν ο ίδιος είχε δηλώσει ότι το έργο θα διακοπεί σε περίπτωση επικράτησης του «Όχι» στο δημοψήφισμα του 2015. Η performance ωστόσο παρατάθηκε για τις ανάγκες της έκθεσης του SKAI μέχρι και τον Ιούλιο του 2017 όπου και το έργο έκλεισε τον κύκλο του. Περισσότερα για το συνολικό έργο του καλλιτέχνη εδώ.
Κορυφαία έμπνευση για την καλλιτεχνική παραγωγή του τόπου, “Το Ποτάμι” αποτελεί εμβληματικό ongoing art project που σχολιάζει αυτοαναφορικά την αισθητικοποίηση της πολιτικής στη μετανεωτερικότητα. Ο πολυβραβευμένος καλλιτέχνης με τη συνδρομή της γκαλερί BobolArt, κατάφερε μάλιστα να μπει στη Βουλή των Ελλήνων με ειρωνικές ψήφους από το εικαστικό κοινό. Επιμέρους τμήματα του έργου εκτίθενται και παράγονται ψηφιακά, όπως η φωτογραφία με τα στελέχη του κόμματος που συνεδριάζουν πάνω σε fitballs. Περισσότερες πληροφορίες για το έργο, εδώ.
Μια εικαστική προσέγγιση της κονσερβοποίησης του Οξυγόνου, είναι το έργο της Άριελ Παιθρικώτη. Αέρας κοπανιστός, ή μια λειτουργική συσκευασία κονσέρβας η οποία αυτοκαταστρέφεται μόλις ανοιχτεί; Η γάτα του σρέντιγκερ της ελεύθερης αγοράς και της ελληνικής επιχειρηματικότητας σε ένα ιδιοφυές έργο το οποίο μάλιστα διατίθεται προς πώληση.
Η έντονη καλλιτεχνική δραστηριότητα του Δήμου Βερύκιου μέσα από την έκθεση “ΑΛΦΑ” μπορεί ευκολότερα να γίνει κατανοητή εάν την εξετάστη κανείς ως ένα ολοκληρωμένο αριστούργημα που αποτελείται βέβαια από επιμέρους πράξεις και performances. Με βασικό του εργαλείο την υποκριτική και τους φωνητικούς πειραματισμούς, ο βασικός του στόχος είναι να ξετυλίξει το πιο βαρυσήμαντο δίλημμα στην ιστορία του Ανθρώπου. Είμαστε Ελεύθεροι ή νομίζουμε πως είμαστε; Όπως λεει και ο ίδιος, «Πάρε ένα σβώλο Μήτρο και διώξε τα βρωμόσκυλα που μας χαλούν το φύτρο». Για να μεταμορφώσει το infotainment, να τραντάξει το κοινό, τις αισθήσεις και το νου. Και να πιάσει τον ανυποψίαστο πριν να προλάβει να φιλτράρει τις σκέψεις του.
Στο συλλογικό έργο “Υποχρεωτική θρησκεία και παιδική ηλικία” έρχεται να προστεθεί η συνεργεία του Νίκου Φίλη και της εικαστικής ομάδας του Υπουργείου Παιδείας, οι οποίοι εισήγαγαν στο corpus του έργου στίχους της ποπ ερμηνεύτριας “Ριάννα”. Η μετανεωτερικότητα μέσα σε ένα μεσαιωνικό πλαίσιο που εγκιβωτίζεται μέσα στο σχολικό πρόγραμμα δημιουργούν ανέλπιστες συγκινήσεις στο μαθητή/θεατή. Συγκλονίζει και η συνεργατική περφόρμανς με τίτλο “Παπάδες και Υπουργείο Παιδείας”, από την οποία μάλιστα θα προκύψει και το νέο καλλιτεχνικό εγχειρίδιο των μαθητών.
Απόφοιτος της σχολής Βακαλάου με επιπλέον σπουδές στο Παρίσι πάνω στη Σωματικότητα της Τέχνης και την Επινόηση της Παράδοσης, ο Ιωάννης Δεπάστας παρουσιάζει το ζωντανό installation με το ευφάνταστο όνομα “Δημήτρης Καμπόσος”. Ο Δεπάστας οραματίζεται τον Καμπόσο ως δήμαρχο του Άργους, εμπλουτίζοντάς τον από ετερόκλητα χαρακτηριστικά που δημιουργούν ένα απροσδόκητο αποτέλεσμα που ξαφνιάζει και σοκάρει. Στη συναρμογή των δυτικών προτύπων και της επανεφεύρεσης του αρχαίου ελληνικού με προβοκατόρικα στοιχεία ρατσισμού και ξενοφοβίας, τα βίντεο άρτ και τα performances του «Καμπόσου» προβληματίζουν και δίνουν τροφή για σκέψη στο εικαστικό κοινό.
Συνοδευτικό υλικό του έργου βρίσκουμε στο facebook του Δημήτρη Καμπόσου:
Ioannis Depastas, Kamposos Series:’Ο άλλος δίπλα ….είναι ο Πρωθυπουργός της Ιταλίας . Χα χα χα (προσπάθησε να με αντιγράψει χα χ χα)’ (2016), Digital Image
Περισσότερες πληροφορίες για το έργο εδώ.
© 2012 - 2023 · All Rights Reserved · Flows on Magma Framework
