mi4 xRa itAn Rii, mPec Lg cto msn N c p0 k4ti
Το ίντερνετς είναι ένα μαγικό μέρος, αγαπητοί φίλοι, και πολλοί, όπως και ο υποφαινόμενος μπορούμε να φανταστούμε τη ζωή μας χωρίς νερό, αλλά όχι χωρίς wifi. Μπορεί τεχνικά το ίντερνετ να μην είναι μια εντελώς καινούρια υπόθεση, αλλά η αλήθεια είναι ότι κάθε τόσο το τοπίο στον κυβερνοχώρο αλλάζει και ο τρόπος με τον οποίο το χρησιμοποιούμε να είναι αρκετά διαφορετικός σήμερα σε σχέση με μερικά χρόνια πριν.
Οι περισσότεροι ίσως έχετε προλάβει τις dial-up συνδέσεις με τους ακατάληπτους matrix ήχους και τη μάνα σας να σας φωνάζει “βγες από το ίντερνετ επειδή γιορτάζει η θεία σου η Κατερίνα και θέλω να την πάρω τηλέφωνο να της πω χρόνια πολλά“. Από τότε έχουν περάσει περίπου 20 ολόκληρα χρόνια και πλέον σχεδόν όλοι έχουν μια bradband σύνδεση, (ειδικά μετά το δωρεάν wifi για όλους από τον Αντώνη Σαμαρά), οπότε σήμερα όλοι μπορούν να γράφουν δημόσια την άποψή τους για το τελευταίο Survivor, ή για να ανεβάζουν φωτογραφίες στο instagram.
Στην περίοδο δηλαδή που το ADSL πρωτοάρχισε να εξαπλώνεται στην Ελλάδα… 10 χρόνια πριν, το 2007, το ευρυζωνικό ίντερνετ μπαίνει σιγά σιγά στα περισσότερα σπίτια και το internet μετασχηματίζεται εν πολλοίς στο περίφημο web2.0, όπου οι περισσότεροι χρήστες παράγουν οι ίδιοι περιεχόμενο και χρησιμοποιούν το ίντερνετ για να επικοινωνούν με άλλους χρήστες σε forum και σε πολύχρωμα social media πριν την παντοδυναμία του Facebook και πριν την εμφάνιση των smartphone. Το ίντερνετ το 2007 είναι ακόμη μια εμπειρία που βιώνεται αποκλειστικά και μόνο από υπολογιστές και αναλώνεται κυρίως σε πλοήγηση που έχει να κάνει με τρίλιζες, πασιέντζες, πολύχρωμα εφηβικά προφίλ, μουσικές, μπλογκζ και μπόλικο msn messenger.
Πώς έμοιαζε λοιπόν ο θαυμαστός νέος κόσμος του “γρήγορου” ίντερνετ πριν από 10 χρόνια; Για πάμε:
Την περίοδο εκείνη που το Facebook έχει μόλις αρχίσει να εξαπλώνεται στην πραγματικότητα πέρα από τα πανεπιστήμια των ΗΠΑ, οι απόλυτοι ηγεμόνες της κοινωνικής δικτύωσης στο Ελληνικό ίντερνετ είναι στην πραγματικότητα το Myspace και το Hi5. Κάπου εκεί ανθίζει και η Γραμμική Γ’, που ήταν ένας εξαιρετικός τρόπος για να δείξεις στο ίντερνετ ότι είσαι μέσα στη φάση αλλά και για να αποδείξεις πόσο ξεχωριστός είσαι και έμοιαζε κάπως έτσι: “ThNx 4 the add Rriiii!! <3 TeLeiA i ken0uri4 c piC!”
Παρ’ όλα αυτά στο Myspace μπορούσε να έχει ο καθένας προσωπικό προφίλ, οπότε ξεπήδησαν άπειρα προφίλ με ψαγμένα τυπάκια που ίσως θεωρούσαν πολύ mainstream το hi5 και μπορεί να ήταν μεταλάδες, αλτέρνατιβ, πρώιμοι χίπστερ, ή emocore. Συχνά επέλεγαν στο προφίλ τους τη μεγαλύτερη δυνατή ηλικία (99 χρονών) επειδή τότε φαινόταν αστείο. Συνήθως έπαιρνε ώρες για να διαλέξει κανείς τι τραγούδι θα βάλει να παίζει στο προφίλ του και ποιοι θα είναι οι 8 εκλεκτοί που θα έχει featured στους top friends του.
Πολλοί φίλοι προστίθενται, πολλοί φίλοι φεύγουν, αλλά η μόνη σταθερά που ήταν δίπλα σου από την πρώτη στιγμή και σου στεκόταν στα εύκολα και στα δύσκολα ήταν ο πιστός σου φίλος από τη σίλικον βάλεη, ο Τομ.
Flashforward 10 χρόνια αργότερα, ο κολλητός σου φίλος ο Τομ του Myspace έχει πλέον γίνει μια γηραιότερη εκδοχή του Μένιου Φουρθιώτη
Feeling old yet?
To κατ’ εξοχήν πεδίο έκφρασης των emo και ο χώρος στον οποίο ξεδιπλωνόταν η μάχης τους με τους trendy. Λίγο πριν η Τατιάνα Στεφανίδου ανακαλύψει το subculture των emo kids, το hi5 ήδη το είχε τερματίσει, φιλοξενώντας ένα σωρό παιδιά στην εφηβεία τα οποία ανταλλάσσουν hi5s (κάτι σαν ψηφιακά παράσημα ομορφιάς, διασημότητας, τουμπανοσύνης κοκ).
Όπως και το myspace, έτσι και το hi5 έχει προφίλ στα οποία ο χρήστης μπορούσε να τους αλλάξει τα μάτια. Όσο πιο δυσανάγνωστο και δύσκολα προσπελάσιμο είναι το προφίλ σου, τόσο πιο κουλ είσαι. Εξαιρετική σημασία έχουν και τα views του προφίλ σου, που είναι ένας βασικός σφιγμομετρητής της ψηφιακής σου επιρροής.
Η Ελληνική πρόταση για Social Media. Κάτι ανάμεσα σε Portal και Κοινωνικό δίκτυο. Ένα site με φόρουμ, με φωτογραφίες προφίλ οι οποίες ήταν δημόσιες σε όλους τους χρήστες και που κάθε προφίλ είχε κατηγορία με το ποιους χρήστες θεωρείς σέξι, το joy.gr είναι μάλλον το πιο καβλιάρικο και ταυτόχρονα καφενειακό social media απ’ όλα, που μπορούσε ίσως να διαφοροποιηθεί από τα υπόλοιπα social media.
Tαυτόχρονα δεν δίνει επιλογές για να αλλάξεις χρώματα και γραμματοσειρές στο προφίλ σου, αλλά αυτό αποδείχτηκε μάλλον ήταν καλό, αφού η πολλή ελευθερία όταν πέσει στα λάθος -εφηβικά συνήθως- χέρια, φτιάχνει πράγματα που πονάνε τα μάτια.
Το μόντεμ είναι όλη την ώρα ανοιχτό, αγαπητοί φίλοι, το ίντερνετ είναι μια βρύση πληροφορίας που επιτέλους είναι ανοιχτή όλη μέρα να τρέχει χωρίς να φοβάσαι ότι θα στερέψει, δίνοντας τη δυνατότητα να μιλάς ανά πάσα στιγμή με γνωστούς και αγνώστους, είτε κίνητρό σου ήταν η αγάπη για τη μέταλ, η ανάγκη να γκομενίσεις, ή απλά η περιέργεια, η βαρεμάρα και η αϋπνία. Διάφορα site είχαν επιλογή για chat μέσω του web, ωστόσο οι βασικοί τρόποι για συνομιλίες σε πραγματικό χρόνο ήταν οι εξής:
To IRC, το οποίο οι περισσότεροι το χρησιμοποιούσαν μέσω του προγράμματος mIRC, ήταν γνωστό στη Ελλάδα ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 90 και ουσιαστικά ήταν ο πρώτος τρόπος με τον οποίο οι χρήστες του ίντερνετ μπορούσαν να συνομιλούν άμεσα σε πραγματικό χρόνο. Ακόμα και το 2007 τα ελληνικά κανάλια του IRC ήταν πολλά με πολλούς χρήστες και μάλλον το IRC είναι και ο λόγος για τον οποίο εδραιώθηκαν τόσο έντονα τα greeklish στο ελληνικό ίντερνετ.
Αν οι εντολές /Join, /Part και τα κανάλια #Hellas, #athens και #Sex σας λένε κάτι, τότε μάλλον ξέρετε περί τίνος πρόκειται. To #Ηellas ας πούμε μάζευε από 30ρηδες υπάλληλους στα γραφεία της ΔΕΗ μέχρι το μοναχικό 19χρονο νεοναζί από την Πτολεμαΐδα, ενώ το #sex μάζευε μόνο έφηβους με ακμή και μερικούς πραγματικούς περίεργους.
Η επικοινωνία γινόταν με απλό κείμενο και συνήθως δεν μπορούσες να γνωρίζεις με ποιόν μιλάς μέσα στη χαβούζα του irc, γι’ αυτό κιόλας μάζευε κάθε καρυδιάς καρύδι και πολλοί/ες κανόνιζαν ραντεβού στα τυφλά και όταν ερχόταν η στιγμή της συνάντησης εύχονταν να είχαν πράγματι την τύφλα στα μάτια τους.
Εδώ μπορούμε σίγουρα να πούμε ότι το MSN messenger ήταν το facebook messenger του 2007. Και αυτό προσβάσιμο μόνο από υπολογιστή, ήταν ο “χώρος” στο οποίο επικοινωνούσες με φίλους, εχθρούς, συμμαθητές, γνωστούς, αγνώστους και γενικά όσο πιο πολλές επαφές είχες, τόσο πιο καλά. Αρκετά εύχρηστο και με μερικές επιλογές που έμοιαζαν πολύ μπροστά για την εποχή, μπορούσες να μιλάς σε πραγματικό χρόνο, να στέλνεις φωτογραφίες, αρχεία, να παίζεις τρίλιζα, να στέλνεις emoticon, να αντικαθιστάς γράμματα με emoticons, να αντικαθιστάς γράμματα με σύμβολα και γενικά να κάνεις ό,τι μπορείς ώστε αυτά που γράφεις να γίνονται σχεδόν αδύνατον να διαβαστούν.
Όταν κουραζόσουν να μιλάς σε κάποιον του έλεγες ότι φεύγεις από τον υπολογιστή, έβαζες το messenger σε λειτουργία appear offline και συνέχιζες να μιλάς με τους υπόλοιπους. Αντίστοιχα, όταν ήθελες να τραβήξεις την προσοχή από τις επαφές σου, μπαινόβγαινες από τον λογαριασμό σου για να εμφανίζεται συνεχώς το όνομά σου κάτω δεξιά της οθόνης.
Το ελληνικό ίντερνετ αρχίζει και γίνεται τόσο φιλόδοξο ώστε να πιστεύει ότι μπορεί το κάθε site να οργανώσει και να σηκώσει το βάρος ολόκληρης της διαδικτυακής δραστηριότητας του εκάστοτε χρήστη. Κάπως έτσι, κάποια Portal παρέχουν υπηρεσίες email, λειτουργούν ως πλατφόρμα για blogs, έχουν τα δικά τους chat room και προφανώς έχουν και τα δικά τους ειδησεογραφικά άρθρα. Τα περισσότερα από αυτά τα πόρταλ κάλυπταν και την – για κάποιο ανεξήγητο λόγο τεράστια – ανάγκη των Ελλήνων να διαβάζουν ανέκδοτα.
Pathfinder.gr: Πόρταλ διάσημο στα mid 00s, όπου είχε ειδήσεις, παροχή email, και πολλά blogs.
To in.gr, μάλλον το ελληνικό site που όσο έξω από το παράθυρο άλλαζαν οι εποχές και από το ημερολόγιο του τοίχου σκίζονταν τα χαρτάκια, αυτό παρέμενε ίδιο κι απαράλλαχτο. Ωστόσο εκείνες τις εποχές ήταν στα χάι του και είχε πολύ μεγάλη επισκεψιμότητα. Σήμερα, μάλλον φυτοζωεί, με το μέλλον του ΔΟΛ να είναι ακόμη επισφαλές.
Οι Έλληνες ιθαγενείς που δεν καταλαβαίνουν τι λένε τα κομπιούτερ και οι αριθμοί, έχουν μόλις μετά βίας καταλάβει λίγο πολύ πως δουλεύουν τα windows, οπότε ο,οτιδήποτε δεν λειτουργεί με αυτή τη λογική μοιάζει με πυρηνική φυσική. Αυτό μάλλον σκέφτονταν και οι δημιουργοί του zoo.gr που έφτιαξαν ένα site που μοιάζει με επιφάνεια εργασίας, και από εκεί μέσα μπορούσε και ο πατέρας σου να ρίξει μια πασιέντζα, να παίξει πλακωτό, να διαβάσει ανέκδοτα και φυσικά, να κάνει τσατ.
Δεν ξέρουμε εάν θα ήταν ασφαλές συμπέρασμα, αλλά σίγουρα θα ήταν διασκεδαστικό να πούμε ότι τα blogs στην πραγματικότητα ήταν το Facebook του 2007, από άποψη επιδραστικότητας και βήματος έκφρασης γνώμης του εκάστοτε χρήστη. Τα blogs ξεπηδάν το ένα μετά το άλλο και δημιουργείται αυτό που άρχισε να αναφέρεται ως “ελληνική μπλογκόσφαιρα“, με bloggers που επικοινωνούν μεταξύ τους μέσω σχολίων. Blogspot, WordPress, Pathfinder, όποια πλατφόρμα και να χρησιμοποιούσε ο καθένας, ο σκοπός συνήθως ήταν να βγάζει τα εσώψυχα του σε αγνώστους.
Τα κατεβαστήρια ήταν ο φόβος και ο τρόμος του βιντεοκλαμπάδικου, του δισκάδικου αλλά και του ίδιου σου του υπολογιστή. Πριν την έλευση και την εξάπλωση των torrents, τα προγράμματα peer to peer downloading ήταν ένα ναρκοπέδιο που δεν ήξερες εάν θα πέσεις πάνω στο τραγούδι των Outkast ή στον τελευταίο ρώσικο ιό που κυκλοφορούσε.
Ta Limewire / kazaa/ Bearshare / dc++ μπορεί να έπαιρναν μια ώρα για ένα τραγούδι και μια μέρα για μια ταινία. Στο τέλος κατέβαινε ένα αρχείο το οποίο, είτε θα σου έφτιαχνε το απόγευμα, είτε θα σου κατέστρεφε τον υπολογιστή.
Όσο απίθανο και να σας φαίνεται, το 2007 έχει ήδη γίνει ρετρό, αγαπητοί φίλοι και μέχρι να το συνειδητοποιήσετε, θα έχει γίνει ρετρό και το 2017, πιθανώς μαζί με το Φacebook, το ΥouΤube, το Ιnstagram και ίσως και το Google, τα νιάτα σας και τη ζωή σας όλη.
© 2012 - 2023 · All Rights Reserved · Flows on Magma Framework
