Λίγους μήνες αφότου γράφαμε για τον καραφλό θεό, ήρθε η ώρα να σταματήσει τη μπάλα ένας ακόμη μύθος της, ίσως ο τελευταίος. Ο Τζιανλουίτζι “Τζίτζι” Μπουφόν εγκαταλείπει την εθνική λίγο πριν κλείσει τα 40 του χρόνια, ενώ έχει ήδη ανακοινώσει πως κατά πάσα πιθανότητα η σεζόν αυτή θα είναι και η τελευταία του.

No Italy in #FifaWorldCup2018 #ItaliaSvezia. 'Not sorry for myself but for Italian football', said a crying legend #Buffon heartbreaking moment. And he retires pic.twitter.com/KgnQsimDNJ

— Jayanta Oinam (@OinamJayanta) November 13, 2017

Είναι γεγονός πως η αποχώρησή του από την ομάδα θα μπορούσε να είναι και πιο γλυκιά, καθώς το τοτέμ της Γιουβέντους και της Εθνικής Ιταλίας λούζεται και τον εδώ και 60 χρόνια πρώτο αποκλεισμό της Σκουάντρα Ατζούρα από το Μουντιάλ της Ρωσίας. Aν υπάρχει πάντως κάποιος που μπορεί να πάει στον οριστικό πάγκο χωρίς παράπονο, αυτός είναι ο Τζίτζι Μπουφόν.

Ο Τζίτζι δεν ήταν από την αρχή τερματοφύλακας αφού εντάχθηκε στην ακαδημία της Πάρμα. Η έμπνευση του όμως για να γίνει τερματοφύλακας ήρθε από μια σχετικά απροσδόκητη κατεύθυνση: ο ήρωας του Μπουφόν ήταν ο τερματοφύλακας του Καμερούν και συμπαίκτης του σπουδαίου Ροζέ Μιλά, Τόμας Ν΄Κόνο. Ήταν τόσο μεγάλη η εκτίμηση του Τζίτζι για τον ιστορικό παίχτη της αφρικανικής ομάδας, που χρόνια μετά ονόμασε το γιο του προς τιμήν του.

Indomabile tra i pali. Capitano in campo e fuori. Simbolo di una nazionale e di un intero Paese. N'Kono è stato il mio idolo giovanile e mi ha fatto innamorare della porta e del mio ruolo. Quando le nostre strade si incrociano, una foto è d'obbligo!

A post shared by Gianluigi Buffon (@gianluigibuffon) on Aug 17, 2016 at 5:40am PDT

Ο Μπουφόν δεν άργησε να δείξει τα σκιλς του, καθώς στο ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα της Πάρμα ενάντια στη Μίλαν κατάφερε να σταματήσει τους Μπάτζιο, Γουεά και Μάρκο Σιμόνε, εντυπωσιάζοντας τον επίσης θρυλικό τερματοφύλακα της Γιουβέντους, Ντίνο Τζοφ. Η πορεία του ίδιου και της Πάρμα εκείνη την περίοδο ήταν σταθερά ανοδική, με αποκορύφωμα το 98-99 που έφερε την κατάκτηση του Κυπέλλου Ιταλίας, του Σουπερκάπ και του Ουέφα.

Aκούγεται τελείως κουφό αλλά αυτός είναι και ο μοναδικός ευρωπαϊκός τίτλος του Μπουφόν σε επίπεδο συλλόγων! Ο Τζίμι Τραορέ (ή ο “δικός μας” Ιγκόρ Μπίσκαν) έχει Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά ο Μπουφόν όχι. Τα φέρνει περίεργα η ζωή.

Σε κάθε περίπτωση, οι επιδόσεις του στην Πάρμα τον φέρνουν στην πόρτα της Γηραιάς Κυρίας, όπως είναι το παρατσούκλι της Γιουβέντους. Το τι έκανε ο Μπουφόν αυτές τις 16 σεζόν δεν υπάρχει ποδοσφαιρόφιλος που να μην το γνωρίζει. Οι τίτλοι του μιλάνε από μόνοι τους: 10 πρωταθλήματα, 3 κύπελλα και 5 Σουπερκαπ, 11 φορές τερματοφύλακας της χρονιάς στη Σέριε Α, 3 φορές καλύτερος ευρωπαίος τερματοφύλακας, φιναλίστ για τη Χρυσή Μπάλα το 2006… οι τιμές είναι πιο πολλές κι από τα τις γκέλες του Λουκά του Βύντρα.

Η απόλυτη επιβράβευση ήρθε με την κατάκτηση του Μουντιάλ του 2006 με την Εθνική Ιταλίας. Η ομάδα εκείνη, της άμυνας της οποίας φρόντιζε μαζί με τους Καναβάρο, Νέστα και Ζαμπρότα θα μνημονεύεται στους αιώνες ως η απόλυτη ίσως εντεκάδα σκληρών καριόληδων.

Οκ καλά όλα αυτά θα πει κανείς, άλλος ένας σπουδαίος παίκτης , όμως ούτε ο πρώτος είναι, ούτε ο τελευταίος. Για ποιο λόγο παίζει τόσο hype;

Ο λόγος είναι πως στην εποχή των παικτών – starlet, των παικτών – αντικειμένων marketing, του Instagram και της μίρλας του Κριστιάνο Ρονάλντο, ο Τζίτζι παρέμεινε ένας πιστός υπηρέτης της ομάδας που πήγε στα 22 του. Η αφοσίωση του αυτή που θύμισε άλλες αντίστοιχες μορφές όπως το πρώην συμπαίκτης του Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο και τον τιτάνα Ράιαν Γκιγκς, είναι αυτή που μπορεί μεν να σε αφήσει με ένα ποταπό Ούεφα, αλλά σε γράφει για πάντα στις καρδιές των οπαδών.

Όχι ότι ζορίστηκε ποτέ με τις επιλογές του ο Μπουφόν. Όταν η Γιουβέντους υποβιβάστηκε το 2006 πληρώνοντας τις συνέπειες του Καλτσιόπολι και διάφοροι παίχτες της όπως οι Ιμπραΐμοβιτς και  Καναβάρο την έκαναν για άλλες παραλίες, ο Τζίτζι ξεκαθάρισε τη θέση του με μια υπέροχη δήλωση:

Σε μια λιγότερο γλυκούλικη αλλά εξίσου σπουδαία εκδοχή, ο Μπουφόν είχε δηλώσει επίσης πως “Δεν έχω γίνει ποτέ πρωταθλητής στη Serie Β“. Αντίστοιχα ο Ντελ Πιέρο τότε είχε δηλώσει πως “ένας αληθινός κύριος δεν εγκαταλείπει ποτέ την Κυρία του”.

Καλά όλα αυτά, αλλά δυστυχώς για τον ίδιο και για εμάς υπάρχουν κηλίδες στην καριέρα του, εκτός από γαμάτους πανηγυρισμούς και σκηνές που παίζει με παιδάκια. Οι δικαιολογίες του Μπουφόν σχετικά με το γιατί είχε διαλέξει τον αριθμό 88 για τη φανέλα του στην Πάρμα (έναν αριθμό με ειδική σημασία για τους  νεοναζί) ακούγονται αρκετά αστείες.

Θα μπορούσε να θεωρηθεί τυχαίο, αν ο Μπουφόν δεν είχε φορέσει κάποτε και ένα μπλουζάκι με το σλόγκαν “Boia chi molla – Θάνατο στους δειλούς”, το οποίο ανήκε στη φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι. Είναι γεγονός πως δεν πρόκειται να τον φέρουν στο ίδιο επίπεδο με τον Ντι Κάνιο ή τον Ακουιλάνι, αλλά χαλάνε το βιογραφικό ακόμη και του Τζίτζι. Το περιθώριο να πει κανείς ότι δεν ήξερε τίποτε είναι πάρα πολύ μικρό.

Όταν η κάμερα έπιανε τους Μπουφόν και Καναβάρο μπροστά από ένα πανί οπαδών της Εθνικής με το γνωστό σύμβολο στην άκρη, 2006

Από το 2000 έχουν περάσει αρκετά χρόνια ωστόσο και ο Μπουφόν δεν άφησε τις ευκαιρίες που του δόθηκαν να δείξει ότι αν ήταν κάποτε ο ιταλός Κατίδης, δεν είναι πλέον. Πήρε αποστάσεις από την ομοφοβία και το ρατσισμό, ενώ ως αρχηγός της Εθνικής πήρε και ίδιος το μικρόφωνο για να μιλήσει υπέρ της διαφορετικότητας. Κάτι είναι κι αυτό.

To σίγουρο είναι πως άρχοντας ανάμεσα στα δοκάρια σαν τον Τζίτζι Μπουφόν θα κάνει πολύ καιρό να εμφανιστεί.